Bolesław Chrobry - życiorys, biografia

Bolesław Chrobry - właściwie Bolesław I Chrobry Wielki urodził się 967 roku w Poznaniu, a zmarł 17 czerwca roku 1025. Była najpierw księciem, a później pierwszym królem polskim. Od roku 992 sprawował władzę w Polsce jako książę. Był jednocześnie władcą Czech w latach 1002-1003. Do tej pory uznawany jest za jednego z najwybitniejszych władców, jakich miała Polska. Za jego panowania doszło do poszerzenia terytoriów państwa w wyniku licznych podbojów władcy. Monarcha pozostawał w przyjaznych stosunkach z Ottonem III.

Po śmierci sojusznika w roku 1002 Bolesław Chrobry odbył liczne walki z jego kuzynem Henrykiem II. W roku 1018 zdobył Kijów. Tam też według podań legendarnych na Złotej Bramie prowadzącej do Kijowa, władca wyszczerbił swój miecz i od tej pory nazywany on jest szczerbcem. Ponadto panujący ustanowił niezależną od niemieckiego arcybiskupstwa Metropolię Gnieźnieńską i podczas zjazdu w Gnieźnie w roku 1025 koronował się na władcę Polski.

Nie wiadomo dokładnie, gdzie Bolesław Chrobry spędził wczesne lata swojego dzieciństwa. Jedne źródła podają, że został wysłany do Niemiec, drugie zaś, że przebywał pod opieką swojego wujka, księcia Bolesława II Pobożnego. W roku 992 zmarł Mieszko I - ojciec Bolesława Chrobrego i w tymże samym roku syn przejął panowanie na ziemiach polskich. Bardzo szybko stał się władcą niezależnym politycznie. Książę był gorącym zwolennikiem chrystianizacji narodów. Szczególnie też przyjął sobie za punkt honoru odzyskanie ciała Wojciecha - polskiego misjonarza, męczennika wygnanego z Pragi. W 999 św. Wojciech został kanonizowany, co wyraźnie podwyższyło prestiż całego państwa w oczach chrześcijańskich sąsiadów.

Po śmierci Ottona III nastąpił kryzys w stosunkach polsko-pruskich. Bolesław Chrobry korzystając z okazji podbił Miśnię, Milsko i Łużyce należące do wschodnich sąsiadów. Ponadto ruszył na podbój Czech po śmierci księcia Władywoja, czego efektem była koronacja Bolesława na władcę Czech. W taki sposób rozpoczęła się wojna polsko-niemiecka. Henrykowi II udało się pozbawić władzy Bolesława w Czechach. Walki z kilkuletnimi przerwami toczyły się do roku 1017. W końcu w 1017 roku podpisano traktat pokojowy, którego zwycięzcą był Bolesław Chrobry. W roku 1018 król Polski postanowił pomóc Świętopełkowi na powrót na tron kijowski. Zięć jednak dwukrotnie został z niego obalany przez Jarosława Mądrego. Za trzecim razem władca Polski odmówił pomocy i podpisał pakt o nieagresji z nowym władcą Kijowa.

Bolesław Chrobry koronował się na krótko przed swoją śmiercią. Nadal nie jest pewne, gdzie został pochowany. Prawdopodobnie miejscem pochówku jego i jego ojca jest katedra w Poznaniu. Zaraz po zgonie swojego ojca, Mieszko II przejął władzę w państwie i koronował się na króla Polski. Postać Bolesława I Wielkiego Chrobrego wywierała przez wieki ogromne wrażenie. Pierwszego króla Polski uwieczniono i w literaturze i w sztuce. Jego portret znany nam jest z licznych obrazów Jana Matejki: „Koronacja pierwszego króla Polski”, „Bolesław Chrobry ze Świętopełkiem przy Złotej Bramie w Kijowie”, „Zaprowadzenie chrześcijaństwa”.

Również jest w Polsce wiele pomników pierwszego króla Polski, między innymi we Wrocławiu, w Gnieźnie. Postać Bolesława Chrobrego oddziałuje także i w czasach współczesnych. Za jego panowania terytorium Polski powiększyły się znacznie, dodatkowo sama pozycja naszego kraju umocniła się na arenie polityki międzynarodowej. Z pogańskiego kraju król stworzył silną i stanowczą ręką państwo niezależne, suwerenne, a przy tym potężne militarnie. Niewątpliwie był to jeden z najwybitniejszych władców z królewskiej dynastii Piastów.