Igrzyska olimpijskie w starożytnej Grecji - dyscypliny, charakterystyka

Chociaż rozgrywane co cztery lata Igrzyska Olimpijskie wydają się nam tak współczesne i nowoczesne, to jednak ich korzenie sięgają starożytności. Co prawda trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, kiedy zrodziła się sama idea, lecz wiadomo, że pierwsze tego typu zawody rozgrywano już w 776 roku p.n.e. w starożytnej Grecji, a dopiero w roku 393 n.e. cesarz Teodozjusz I Wielki uznał je za pogańskie i zakazał ich organizacji.

Nazwa olimpiady pochodzi od greckiego miasta Olimpii, w której odbywały się zawody. Podobnie jak dziś, tak i dawniej igrzyska, ze względu na sporą liczbę konkurencji i zawodników, trwały kilka dni, a poprzedzała je pewnego rodzaju ceremonia otwarcia. W jej trakcie oddawano hołd Zeusowi, zaprzysięgano sędziów, którzy – podobnie zresztą jak sami zawodnicy - obiecywali uczciwość. Biorący udział w zawodach mieli występować zupełnie nago (jedynym wyjątkiem miały być wyścigi rydwanów).

Konkurencji było wiele, część z nich jest w olimpijskim kanonie po dziś dzień, jak choćby rzut oszczepem, rzut dyskiem, boks, zapasy, biegi, czy też skoki. Ponadto odbywały się wyścigi rydwanów, pentatlon (pięciobój), wyścigi w pełnym uzbrojeniu. Za cały trud włożony w walkę o zwycięstwo, wygrani otrzymywali początkowo jedynie wieniec laurowy, z czasem jednak wprowadzono nagrody pieniężne, na tyle kuszące, by zniechęcić niektórych do uczciwej walki i stać się przyczyną rozwoju korupcji.

Na zakończenie warto wspomnieć, iż choć igrzyska olimpijskie przyciągały ogromne tłumy widzów, nie było pośród nich kobiet. Sport był zajęciem typowo męskim. Na czas zawodów kobiety były zmuszone opuścić Olimpię.

Ciekawe jest również to, iż czas igrzysk był okresem tzw. bożego pokoju. Na miesiąc przed zawodami wszelkie zatargi między greckimi polis były zawieszane i nie prowadzono działań wojennych. Był to czas, w którym wszelkie konflikty miały być rozwiązywane tylko na arenie sportowej.