Bitwa w Wąwozie Termopilskim i bitwa pod Salaminą - opis

Kontynuując politykę swego poprzednika na tronie perskim - Dariusza, Kserkses nie zlekceważył już Greków. W celu podboju ich kraju zmobilizował olbrzymie zasoby militarne Wschodu. Składająca się z Fenicjan, Egipcjan, Cypryjczyków, jak również i Greków małoazjatyckich flota osiągnęła liczbę około 1200 okrętów. Siły lądowe prawdopodobnie przekraczały 100 tysięcy żołnierzy. Zaangażowano ponadto dyplomację (agenci mieli przekonywać do przyłączenia się), a Kartagińczykom zlecono uderzenie na Greków sycylijskich, aby nie dopuścić do pełnego zjednoczenia się armii przeciwnika.

Grecy uświadomili sobie w jakiej są sytuacji dopiero w roku 481 p.n.e, kiedy Persowie zbliżali się do ich granic. Szybko okazało się, że nawet pomimo silnego kryzysu Grecy mają trudności ze zjednoczeniem się w walce. Na zorganizowanym zjeździe nie pojawili się delegaci wielu państw, zaś ci, którzy przybyli długo, nie potrafili wypracować porozumienia. Ostatecznie jednak zgodzono się na powstanie Związku Panhelleńskiego w celu wspólnej obrony. Kierownicza rola przypadła, wbrew ambicjom Ateńczyków, Sparcie. Jednocześnie nie wypracowano szerokiego planu działań, przez co sytuacja pozostawała niejasna.

Na pierwszym etapie konfliktu Hellenowie...