Nelson Mandela - charakterystyka, działalność (do zwolnienia z więzienia w 1990 r.)

Nelson Mandela urodził się 18 lipca 1918 r. w Transzei w RPA, był prezydentem RPA i czołowym działaczem w ruchu przeciwko segregacji rasowej, aktywnie walczył z apartheidem. Został laureatem pokojowej narody Nobla.

Mandela jest synem wodza Thembu, ukończył studia prawnicze i rozpoczął działalność w obronie praw człowieka. W 1942 r. wstąpił do ANC (Afrykański Kongres Narodowy) a w 1950 r. został jego przywódcą. Jego ewolucja światopoglądowa przebiegała gwałtownie - na początku był zwolennikiem pokojowych rozwiązań, później związał się ze zbrojnym ramieniem ANC - Włócznia Narodu. W 1962 r. Mandela został aresztowany i otrzymał wyrok 5 lat pozbawienia wolności za działalność sabotażową, wyrok został zmieniony w 1964 r. na dożywocie.

Wyszedł z więzienia dopiero po 27 latach, w lutym 1990 r. Jego uwolnienie przyspieszył nacisk międzynarodowy i kampania ANC. W 1990 r. mieszkańcy RPA znieśli apartheid. Działalność Mandeli była dostrzegana na świecie, za co później otrzymał pokojową nagrodę Nobla. W 1952 r. Mandela i Tambo otworzyli pierwszą w swoim rodzaju kancelarię prawniczą. Mandela rozpoczął walkę z terrorem apartheidu i polityką przesiedleń. Wobec braku reakcji świata rozpoczął działalność zbrojną, nie atakował jednak ludzi tylko organizował sabotaże i akcje zaczepne.

Uwięziony w Robben Island, dalej prowadził działalność przeciwko apartheidowi. Mandela sam podjął się swojej obrony, ostro krytykował program nauczania czarnych w szkołach. Mandela nie zmienił swych poglądów nawet podczas pobytu w więzieniu, czemu dawał przykład innym. W latach siedemdziesiątych Botha zaproponował Mandeli złagodzenie wyroku, Mandela odrzucił tą propozycję. W 1990 r. Mandela został uwolniony i zgodził się na zaprzestanie walk zbrojnych. Mandela stał się symbolem walki i niezłomności, jego postać dzisiaj owiana jest legendą i stanowi dla wszystkich wzór godny podziwu, walka z rasizmem, terrorem i nietolerancją.