Filip Piękny - biografia, życiorys

Filip Piękny urodził się około roku 1268 w miejscowości Fontainbleau. Jego ojcem był Filip III Śmiały. Kiedy zmarł, jego syn Filip IV zasiadł na tronie i został królem Francji, co miało miejsce dnia 5 października 1285 roku. Przed objęciem władzy nad państwem, po ślubie z Joanną I, Filip od roku 1284 sprawował rządy jako król Nawarry, a także tytułowano go hrabią Szampanii.

Jako władca Francji prowadził podboje. Na wojny przeznaczał znaczną część funduszy, którymi dysponował. Już w roku 1291 rozpoczął działania militarne wymierzone przeciwko Aragonii. W dwa lata później podbił i zajął Akwitanię. Dotychczasowe zwycięstwa nie wystarczały walecznemu królowi. W roku 1300, po kolejnych walkach, udało się Filipowi Pięknemu opanować Flandrię. Takie poczynania musiały wzbudzić zainteresowanie i reakcję poddanych. Wyprawy wojenne kosztowały wiele. Największy niedostatek cierpiały klasy ubogie, takie jak chłopi i mieszczanie. W roku 1302 wybuchł bunt, którego główną przyczyną były zbyt wysokie podatki. Zamieszki zostały brutalnie stłumione. Władca jednak nie zaprzestał organizowania swoich wypraw wojennych. Jeszcze w tym samym roku, w listopadzie, doszło do bitwy pod Courtrai, gdzie Francuzi walczyli z wojskami flamandzkimi.

Nie tylko mieszczanie cierpieli z powodu słabej kondycji finansowej państwa. Filip Piękny postanowił opodatkować duchowieństwo, co spotkało się z ogromnym niezadowoleniem i zaowocowało konfliktem ze Stolicą Apostolską. Król musiał starać się zażegnać spory, które mnożyły się w kraju. W roku 1302 do Paryża na wezwanie Filipa IV przybyli przedstawiciele stanu rycerskiego, duchowieństwa i mieszczan. Razem z władcą mieli zastanawiać się nad kondycją kraju, a zwłaszcza nad podatkami, które wywoływały od pewnego czasu wiele kontrowersji i konfliktów. Od tego momentu można mówić o zapoczątkowaniu Stanów Generalnych we Francji. Uczestnicy spotkania zgodzili się z propozycjami króla.

Jedynie plan wspierania finansowego kurii rzymskiej nie został przyjęty pozytywnie. Filip Piękny wiedział, jak ważne są poprawne stosunki z papiestwem oraz jak wielką rolę ono odgrywa. Ów problem miał być wkrótce rozwiązany. W 1303 roku ówczesny papież Bonifacy VIII został porwany. Niestety zaraz po oswobodzeniu zmarł. Jego następcą został Benedykt XI, ale i jemu nie było dane długo pełnić honorów przedstawiciela Kościoła. Jego miejsce zajął Klemens V, który za miejsce urzędowania obrał Francję i nie wyraził chęci powrotu do Rzymu. W roku 1309 nową siedzibą papieży został Awinion. „Niewola awiniońska”, jak zwykło nazywać się owy okres, zakończyła się dopiero w roku 1377.

Filip IV mając poparcie papieża postanowił zlikwidować zakon templariuszy. Prześladowania rozpoczęły się w roku 1307. Powodem było posądzenie zakonu o głoszenie herezji oraz prowadzenie niemoralnego trybu życia. Kasacja zakonu była bardzo okrutna i brutalna. Jego członkowie poddawaniu byli torturom i paleni na stosie. Oczywiście państwo przejęło cały majątek zakonu. W roku 1314 na stosie spłonął mistrz zakonu templariuszy – Jakub de Molay. Jeszcze tego samego roku zmarł Filip Piękny.