Utworzenie drugiego frontu w Europie zachodniej (1944 r.)

Podczas drugiej wojny światowej działania w europejskiej części tzw. frontu zachodniego trzeba podzielić na dwa zasadnicze etapy oddzielone od siebie prawie 4-letnim okresem względnego zawieszenia broni. Pierwszy etap, zakończony umownie w bitwie o Anglię w październiku 1940,  pozostawił większość terytorium francuskiego pod okupacją niemiecką. Następnie główny ciężar walk z hitlerowcami spoczął na Związku Radzieckim, który po kilku latach prowadzenia wycieńczającej wojny, zwrócił się do swoich zachodnich sojuszników z prośbą o otwarcie w Europie drugiego frontu. Koncepcji odnośnie drugiego frontu pojawiło się kilka, ale faktycznie rozpatrywane były dwie wizje: północna Francja oraz Bałkany. Ostatecznie lansowana przez Churchilla opcja ataku od południa upadła, na rzecz zdecydowanie łatwiejszego w realizacji planu desantu od strony kanału La Manche.

Niemcy już od początku 1944 roku spodziewali się kontrofensywy alianckiej w Europie, ale nie mieli pewności, w której części kontynentu ona nastąpi. Po stronie aliantów, na równi z przygotowaniami do desantu, rozpoczęła się zakrojona na szeroka skalę akcja dezinformacyjna, której celem było zmylenie Hitlera. Liczne przecieki radiowe i pozorne, nad wyraz łatwo odszyfrowane przez niemiecki wywiad depesze, odniosły zamierzony skutek. W momencie rozpoczęcia alianckiej  inwazji na kontynent sztabowcy w Berlinie przekonani byli o fakcie, iż rzekoma akcja rozpocznie się w Norwegii – w rzeczywistości miała tam miejsce dywersyjna operacja wojsk amerykańskich pod kryptonimem „Fortitude”.

Główne uderzenie skierowane było jednak na północne wybrzeże Francji, dokładniej na Normandię. W dniu okrzykniętym jako D-Day, czyli 6 czerwca 1944, rozpoczęła się przeprowadzona na niespotykanie dotąd szeroką skalę operacja desantu piechoty pod kryptonimem „Overlord”. Prawie 3 miliony żołnierzy głównie amerykańskich, brytyjskich i kanadyjskich, wspieranych przez ogromną liczbę sprzętu naziemnego i lotnictwa, wylądowało na plażach Omaha, Utah, Sword, Gold oraz Juno. Po zdobyciu strategicznych przyczółków rozpoczęte zostały bezpośrednie przygotowania do ofensywy wgłęb kontynentu, która miała oswobodzić Francję oraz kraje Beneluxu a następnie zaatakować terytorium niemieckie od zachodu.

Stosunkowo szybko, bo już pod koniec sierpnia 1944 Paryż został wyzwolony. Kolejnym celem stały się Belgia oraz Holandia, do których oswobodzenia ułożono plan o kryptonimie „Market Garden”. Operację tę rozpoczęli 17 września 1944 spadochroniarze, którzy zajęli większe miasta i przejęli kontrolę nad ważniejszymi szlakami komunikacyjnymi. Losy hitlerowskich Niemiec były już praktycznie przesądzone i nie zmieniła ich nawet ostatnia ofensywa Wermachtu w Ardenach, powstrzymana przez wojska alianckie. W lutym 1945 roku armia pod dowództwem gen. Dwighta Eisenhowera wkroczyła do Nadrenii i sukcesywnie posuwała się w kierunku wschodnim. Wkrótce potem padł zdobyty przez Rosjan Berlin i niemieccy sztabowcy zostali zmuszeni do podpisania aktu kapitulacji.

Otwarcie drugiego frontu w Europie Zachodniej miało decydujący wpływ na ostateczny wynik drugiej wojny światowej. Zmuszone do równoczesnej walki z Armią Czerwoną oraz aliantami Niemcy uległy, przeważającej sile sprzymierzonych.