Giotto - biografia, życiorys

Giotto di Bondone, a właściwie Angiolo di Bondone to włoski architekt i malarz żyjący na przełomie XIII i XIV wieku.

Przyszedł na świat około 1266 roku, bardzo słabe są przekazy dotyczące jego biografii, istnieje jednak pewna legenda, która głosi, że jako młody chłopiec Giotto był pastuchem i w wolnych chwilach wykonywał amatorskie rysunki, które wkrótce zostały dostrzeżone przez znanego architekta Cimabue. Cimabue wziął Giotta pod swoją opiekę, został mecenasem chłopca i od tej pory powierzał mu część prac nad własnymi projektami. Wzmiankę o pastuszku Giotcie należy traktować nieco z przymrużeniem oka i dużym dystansem, pewnie jest natomiast, że Giotto faktycznie uczył się malarstwa przy boku swego mistrza Cimabue.

Po raz pierwszy doświadczył możliwości wykazania swojego talentu przy pracach nad freskami w bazylice św. Franciszka z Asyżu w latach 1288-1292. Przy okazji pracy młody artysta uczył się nie tylko fachu, ale i teorii sztuki od najlepszych włoskich twórców, którzy również pracowali w bazylice.

Nie ma co do tego pewności, jednak istnieje prawdopodobieństwo, że Giotto odbywał podróże do Rzymu i do Pizy. Niestety wykonane przez niego dzieło, którym była mozaika a bazylice św. Piotra, nie przetrwało do naszych czasów.

Po powrocie wziął ślub z Ciutą di Lapo del Pela (był to rok ok. 1290).

W latach 1303-1305 pracował również w Padwie, gdzie malował freski kaplicy Scrovegnich.

W latach 1310-1320 Giotto przebywał we Florencji, gdzie wykonywał freski przy bazylice Santa Croce. Dla budowli tej zaprojektował i wykonał również dzwonnicę.

W 1328 roku król Neapolu, Robert Andegaweński zaprosił Giotta do siebie, by zlecić mu ozdobienie kaplicy pałacowej i jednej z sal pałacu.

W 1334 Giotto powrócił do Florencji. Dostąpił wtedy zaszczytu ze strony władz miasta, które powierzyły mu nadzór nad modernizacją Florencji. Giotto zaprojektował nowe fortyfikacje obronne a także dzwonnicę do katedry.

Niedługo po realizacji zlecenia Giotto umarł w roku 1337.