Hinduizm - religia, bogowie

Hinduizm, obecnie trzecia pod względem liczby wyznawców religia świata, rozwinął się między XIX a XIV wiekiem p.n.e. w Indiach, podbitych podówczas przez Ariów. Jako system religijny, czerpał z wedyzmu (Wedy są świętymi tekstami hinduizmu) i braminizmu, rozwijanego przez Ariów jeszcze przed przywędrowanie do doliny Indusu.

Często mówi się, iż hinduizm jest religią pseudopoliteistyczną. Wynika to z nauk głoszących, iż wiara w każdego boga, o ile prowadzi do wyzwolenia, jest dobra. Stąd w panteonie hinduistycznym niezliczona rzesza bóstw, będących różnymi manifestacjami jednego bóstwa. Choć istnieje wiele odłamów tej religii, wszystkie łączą cztery wspólne cechy:  szacunek wobec Wed, wiara w reinkarnację, wiara w prawo czynu (w karmę) oraz chęć wyrwania się z koła narodzin i śmierci.

W świętych księgach zebrana jest nauka pokoleń kapłanów (braminów) i mędrców. Zgodnie z tradycją, mądrość zawartą w Wedach uważa się za spisane świadectwa ludzi, którym objawił ją Brahma, jedyny Bóg.

Reinkarnacja oznacza cykliczność życia i śmierci. Co żyje, umrze, by znów się odrodzić i tak nieprzerwanie od kalp (kalpa jest miarą bardzo długiego czasu, wprowadzoną przez hinduskich kosmologów). To, jakie będzie kolejne życie, zależy od naszego postępowania w obecnym. Każde działanie, dobre czy złe, właściwe czy błędne, pociąga za sobą skutki, rzadko dające się przewidzieć - to właśnie prawo karmy, prawo czynu. Można je streścić w zdaniu: To, kim jestem dziś, zależy od tego, kim byłem wczoraj, a to, kim będę jutro, zależy od tego, jaki jestem dziś.

Istnieje jednak sposób na wyjście poza krąg narodzin i śmierci, krąg samsary. Właściwie, sposobów jest wiele, w zależności od odłamu hinduizmu. Księgi są jednak zgodne, że dobre, bezinteresowne życie, poszukiwanie Boga lub stosowanie praktyk jogi (chodzi tu nie tylko o ćwiczenia – joga sama w sobie stanowi bardzo interesujący system filozoficzny, którego fizyczne działanie jest tylko fragmentem) są drogą wiodącą do wyzwolenia.