Henryk VIII - biografia, życiorys

Ten kontrowersyjny król Anglii urodzony w 1491 roku, zasłynął szczególnie utworzeniem kościoła anglikańskiego oraz posiadaniem aż sześciu żon. Złączył również Anglię i Walię, a także wydał kilka znaczących dekretów, np. przeciw sodomii czy czarom. Jako przeciwnik duchowieństwa katolickiego, dokonał także kasaty klasztorów. Z jednej strony przedstawiany jest jako hazardzista, nieumiarkowany miłośnik kobiecych wdzięków i człowiek okrutny, z drugiej – docenia się jego talenty artystyczne oraz dbanie o kulturę kraju, renowację zabytków i budowanie nowych obiektów, a także rozbudowę floty morskiej.

Będąc dzieckiem Henryka VII oraz Elżbiety York, został pełnoprawnym następcą tronu już w wieku jedenastu lat, a objął panowanie w wieku osiemnastu, kiedy to umarł jego ojciec. Wkrótce potem poślubił on Katarzynę Aragońską, która była wdową po wcześniej zmarłym bracie Henryka – Arturze. W pierwszych latach panowania ważne decyzje oddawane były do podjęcia rządzącym lordom i biskupowi Winchester, jednak z czasem król zaczął podejmować indywidualne decyzje oraz osobiście brać udział w bitwach. Sprzymierzał się z władcami Francji i Hiszpanii ze zmiennym szczęściem, raz pozostając w dobrych stosunkach, innym razem zrywając sojusze.

Największym problemem angielskiego władcy był jednak brak męskiego potomka. Wprawdzie jego żona – Katarzyna Aragońska – wielokrotnie zachodziła w ciążę, jednak większość dzieci traciła jeszcze przed narodzeniem lub też we wczesnym dzieciństwie. Przeżyła jedynie córka pary –  Maria. Z tego względu Henryk wiązał się z licznymi kochankami, które miały przynieść mu upragnionego syna, starał się również o unieważnienie małżeństwa z Katarzyną.

W tym celu udał się nawet do papieża Klemensa VII, aby prosić o bullę anulującą ślub z żoną, jednak nie uzyskał jej. Nie zaprzestał jednak wysiłków starając się za pośrednictwem swych wysłanników o zbadanie sprawy i ewentualnie znalezienie luki prawnej. Po wielu perturbacjach Henryk pozbawił wielu duchownych stanowisk obsadzając je osobami świeckimi. Arcybiskup Canterbury Thomas Cranmer stwierdził, że małżeństwo z Katarzyną jest nieważne, a więc Henryk może wziąć ślub z jedną ze swych kochanek – Anną Boleyn.

Papież oczywiście nie miał zamiaru tolerować tego rodzaju nieposłuszeństwa, więc nałożył na Henryka VIII ekskomunikę. Henryk w takim razie wraz z rządem ustalił, że Kościół nie może być od tej pory zwierzchnikiem króla, który od 1534 roku staje się głową Kościoła Anglikańskiego. Był to tzw. Akt Supremacji dokonany przez Henryka VIII. Osoby, które podważały nową władzę króla bądź jego nowe ustawy, automatycznie skazywane były na więzienie lub śmierć (np. Jan Fisher, Tomasz Morus).

Żona Anna Boleyn także nie była w stanie dać królowi męskiego potomka. W tej sytuacji Henryk wysunął przeciw małżonce zarzuty o – m.in. – uprawianie czarów i cudzołóstwo, w wyniku czego małżeństwo zostało anulowane, a kobieta ścięta. W tym czasie Henryk miał  już na oku kolejną kandydatkę, Jane Seymour, która rzeczywiście została jego żoną, dając upragnionego syna – księcia Edwarda.

Dziecko było jednak chorowite, dlatego po śmierci Seymour król ożenił się z Anną, siostrą księcia Cleves. Ślub odbył się w 1540 roku. Niedługo jednak po tym fakcie król zmienił swoje zapatrywania i uznając ślub za nieważny, związał się z Katarzyną Howard. Jednak została ona oskarżona o zdradę i ścięta w wieku zaledwie osiemnastu lat. W 1543 roku Henryk VIII poślubił swoją ostatnią żonę – Katarzynę Parr.

Król umarł w 1547 roku, a następcą został jego syn Edward VI, który był pierwszym protestanckim królem. W razie jego śmierci tron przejąć miała Maria, córka Henryka i Katarzyny Aragońskiej, zaś w przypadku nieposiadania przez nią potomstwa – córka, którą Henryk miał z Anna Boleyn – Elżbieta, a w przypadku jej bezdzietności – siostrzeńcy Henryka. Faktycznie po wielu sporach rządy objął Jakub I, król Szkocji, pierwszy przedstawiciel dynastii Stuartów.