Wojna domowa w Hiszpanii - pucz oficerów

Od zakończenia I wojny światowej władza w Hiszpanii była bardzo niestabilna. Co jakiś czas w wyniku politycznych zawirowań lub wojskowych zamachów zmieniały się ekipy rządzące, które nie potrafiły na dłuższą metę zaprowadzić ładu w państwie. Narastało niezadowolenie w społeczeństwie, które było już zmęczone ciągłymi, wyniszczającymi kraj walkami o władzę. Na niepewnych nastrojach społecznych oraz pogłębiającej się anarchii najwięcej korzystali komuniści, których chwytliwe hasła wydawały się być lekarstwem na bieżące problemy Hiszpanii. Z roku na rok zwiększali oni przy pomocy różnorakich koalicji i porozumień swój spływ na władzę, z czego najbardziej zadowoleni byli sternicy Związku Radzieckiego.

Preludium do krwawej wojny domowej w Hiszpanii stanowiły wybory parlamentarne z lutego 1936 r., w których bezapelacyjny sukces odniósł tzw. Front Ludowy, czyli szeroka lewicowa koalicja komunistów, socjalistów, anarchistów i trockistów. Sfabrykowane wyniki wyborów dawały mu w sumie 278 z 530 miejsc w parlamencie. Całkowicie lewicowy rząd rozpoczął swoją działalność w maju 1936 r. i od tego momentu na hiszpańskich ulicach zapanowała ogólna anarchia. Niezadowolona z wyborów prawica...