Wojna w Wietnamie 1964-1975 - przyczyny, skutki

W roku 1964 rozpoczął się w Wietnamie okres interwencji amerykańskiej. Konflikt i wojna trwały tam już od wielu lat. 2 i 4 sierpnia amerykańskie niszczyciele miały zostać zaatakowane przez torpedowe kutry DRW (Demokratycznej Republiki Wietnamu). Rozpoczęła się wojna.

Pierwsze zwycięstwa należały do Amerykanów i były efektem tzw. operacji Starlite, trwającej od 18 do 21 sierpnia 1965 roku. Chociaż Amerykanie posuwali się naprzód, to wojna kosztowała wiele wysiłku, a nie przynosiła żadnych realnych korzyści. DDR natomiast była wspierana przez ZSRR oraz Chiny. 30 stycznia 1968 roku rozpoczęła się ofensywa Tet, która okazała się rozstrzygająca. Był to atak Vietcongu, wspieranego przez DRW. Opanowano wiele miast i zadano straty Amerykanom, a wśród ludności urządzano masakry. Jednak militarnie operacja ta nie dała pożądanych efektów.

Przystąpiono do rozmów pokojowych. Rozpoczęto rokowania w roku 1968 i od tego też roku Amerykanie rozpoczęli powolną ewakuację wojskową. Ostatecznie pokój podpisano w roku 1973. Wycofanie Amerykanów spowodowało, że wraz z rokiem 1975 padł Sajgon, co uznaje się za koniec wojny. Zwycięstwo należało do DRW. 2 lipca 1976 połączono Wietnam Południowy i Północny, tworząc Socjalistyczną Republikę Wietnamu.

Amerykańska interwencja w Wietnamie miała mnóstwo negatywnych skutków. Podczas jej trwania Amerykanie nie byli w stanie zdecydować się na żadne konkretne działanie - bombardowano kraj, z drugiej jednak strony bombardowania były wciąż przerywane, co miało stanowić o dobrych gestach ze strony amerykańskiej i umożliwić negocjacje pokojowe. Corocznie więcej młodych ludzi było wysyłanych na wojnę. O ile w roku 1966 było ich ok. 390 tysięcy, tak w roku 1968 już prawie 550 tysięcy. Byli to głównie dwudziestolatkowie, nie mający doświadczenia wojennego - jeżeli nawet wyszkoleni, to w koszarach, a w Wietnamie przyszło im się mierzyć z dobrze zorganizowaną partyzantką i mnóstwem zasadzek w dżungli. Rozwinął się też czarny rynek.

Poparcie społeczne w Stanach Zjednoczonych dla interwencji wietnamskiej nie było szczególnie wysokie, a szybko przerodziło się w falę antywojennych protestów. Dodatkowo rosła niechęć do USA i w Europie, tu jednak spowodowana dość rozpowszechnioną niewiedzą, na temat DDR, co doprowadziło do paradoksu - DDR zostało uznane przez Norwegię, Danię i Szwecję.