Kamikaze - jednostka japońska, działania wojenne

Kamikaze to samobójcza jednostka japońska, powstała i funkcjonująca podczas II wojny światowej. W tłumaczeniu nazwa oznacza Boski Wiatr i swą genezę ma w średniowiecznym tajfunie. Ów tajfun nie pozwolił Mongołom na przeprowadzenie ataku na Japonię. Powstanie jednostki nie wynikało jednak z działań obronnych, a desperacji. Jednostka została utworzona pod koniec 1944 roku, kiedy to losy wojny wydawały się być przesądzone.

Pierwsza akcja kamikaze miała miejsce w miesiącu powstania jednostki - 25 października 1944. Powiódł się wówczas atak na Amerykanów. Głównym celem kamikaze miało być wsparcie dla powietrznych jednostek. Kamikaze są znani zwłaszcza podczas walki o Okinawę (kwiecień 1945 rok). Wówczas to odbyto prawie 2 tys. lotów kamikaze. Prawie 900 z tych lotów oznaczało samobójczą śmierć. W propagandzie odwoływano się do przykładu samurajów - stąd też u pilotów kamikaze miecz.

Jak silna była propaganda niech świadczy fakt, że lwią część kamikaze stanowili ochotnicy. Zdarzały się jednak przypadki zupełnej desperacji, kiedy to nakazywano lecieć tym, którzy ochotnikami nie byli. Warto jednak podkreślić, że kamikaze nie byli niepotrzebnymi pilotami bez umiejętności. Wręcz przeciwnie - ich misja była honorowa i traktowana jako zupełne oddanie dla kraju. W trakcie wojny niejednokrotnie traktowano ich jako fanatyków, ale już po wojnie zostało wydanych wiele wspomnień tych, którzy przeżyli. Wielu z tych młodych pilotów nie wierzyło nawet w sens wojny, o czym można się przekonać czytając chociażby, wydane w Polsce,
"Dzienniki kamikaze...".

Warto także mieć na uwadze bardzo charakterystyczne zjawisko - bezwzględne posłuszeństwo rozkazowi, które w kulturze azjatyckiej jest mocniej zakorzenione niż w jakiejkolwiek innej. Jeżeli kamikaze rezygnował z misji (warunki uniemożliwiające jej przeprowadzenie), po powrocie spotykał się z poniżaniem i drwinami. Wpływało to w znacznej mierze na stan psychiczny, ale jednocześnie ilustruje pewną cechę mentalności azjatyckiej.