Władysław Jagiellończyk - panowanie

Władysław II Jagiellończyk był synem króla polskiego Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Urodził się w 1456 w Krakowie, a zmarł w 1516 w Budzie. Był  królem czeskim od 1471, a węgierskim od 1490. Po wymarciu swych potomków uznał następstwo Habsburgów w Czechach i na Węgrzech.

Władysław Jagiellończyk musiał walczyć o władzę z królem Węgier Maciejem Korwinem. Cieszył się on sporym poparciem i już za życia Jerzego z Podiebradu koronował się na króla Czech, co utrudniało Władysławowi Jagiellończykowi objęcie tronu czeskiego. Doszło do konfliktu zbrojnego, z którego zwycięsko wyszedł Władysław. Wojna zakończyła się pokojem w Ołomuńcu w 1497 r.

Po śmierci Macieja, kandydaturę Władysława Jagiellończyka wysunęli magnaci węgierscy. W końcu udało mu się objąć tron węgierski w 1490 r. W czasie gdy wybrany został królem Węgier, Władysław Jagiellończyk pokonał w bitwie pod Koszycami wojska polskie swojego brata, również pretendującego do korony węgierskiej królewicza Jana Olbrachta.

Władysław uległ naporowi Habsburgów i oddał im Czechy i Wegry po wygaśnięciu męskich potomków jego rodu. Poza tym, w 1500 r. nadał przywileje szlachcie czeskiej. Jego panowanie było trudnym okresem, m.in. ze względu na powstanie chłopskie pod wodzą Györgya Dózsy, które wybuchło w 1514 r.

Władysław Jagiellończyk miał trzy żony, pozostawił tylko jednego potomka - syna, który po jego śmierci w 1516 r. zasiadł na tronie Czech i Węgier jako Ludwik II Jagiellończyk.