Wojna grecko-włoska - opracowanie

Mussolini, w przeciwieństwie do swojego wielkiego sojusznika, nigdy nie był wybitnym dowódcą ani strategiem. Włosi natomiast w żadnym stopniu na polu bitwy nie dorównywali Niemcom.

Włochy przystąpiły do wojny w roku 1940, za sprawą przyłączenia się do niemieckiej ofensywy na Francję. Po ogromnym sukcesie na Zachodzie duce był zdeterminowany, aby prowadzić konflikt i odnosić zwycięstwa na własną rękę. W tym celu 28 października 1940 roku armie, które rok wcześniej zajęły Albanię, ruszyły do ataku na Grecję. Decyzja ta nie była konsultowana z sojusznikiem, przez co posiadała duży pierwiastek ryzyka - wielu generałów odradzało jej podjecie. Mussolini, który cały czas bał się, że zostanie zupełnie zmarginalizowany przez Hitlera, nie zamierzał słuchać porad.

Pomimo zaskoczenia, Grecy nie zamierzali kapitulować bez walki. Szybko okazało się, ze Włoski plany, wg. których zajęcie Grecji miało nastąpić w 10-15 dni są zupełnie nierealne. Lotnictwo, czyli siły, które miały przesądzić o wiktorii, z powodu złej pogody zostało wyłączone z działań, a siły lądowe nie potrafiły sforsować greckiej obrony. Marzenia o kolejnej „wojnie błyskawicznej” rozwiały się i Włosi zmuszeni zostali do odwrotu. Wszystko wskazywało, że duce odniesie spektakularną klęskę, tym bardziej, że Grecja otrzymała duże wsparcie ze strony brytyjskiej. Anglicy najpierw przeprowadzili szereg nalotów na włoską flotę, a następnie wysłali 62 tyś. korpus ekspedycyjny. Między włoską generalicją, a głównodowodzącym powstał głęboki kryzys zaufania, który pociągnął za sobą falę dymisji. Bez wsparcia Mussolini nie byłby już w stanie nic wywalczyć.

Obserwując wydarzenia w Grecji, Hitler doszedł do przekonania o konieczności włączenia się do walki. Pierwsze akcji podjęto już w marcu roku 1941. Miesiąc później armia Niemiecka przeszła do frontalnego uderzenia na Grecję i Jugosławię.

Pierwsze ataki najeźdźców zatrzymały się na linii Metaksasa. Dopiero po zajęciu Jugosławii (skapitulowała 18 kwietnia) i przerzuceniu stamtąd części wojsk pancernych udało się Niemcom wedrzeć w głąb Grecji. Korpus angielski podjął działania ewakuacyjne, a kolejne armie greckie zmuszone były do kapitulacji. 27 kwietnia Wermacht zajął Ateny, a do 3 maja resztę wysp. Sporadyczne walki toczyły się jeszcze w górach. Władzę w okupowanym kraju objął kolaboracyjny rząd gen. Tsalacoglou.

W czasie walk o Grecję Niemcy stracili 2600 ludzi, około 6 tyś. zostało rannych, a tysiąc uznano za zaginionych.