Władysław Gomułka - biografia, życiorys

Władysław Gomułka urodził się 6 lutego 1905 roku w Białobrzegach Franciszkańskich. Jego rodzina wywodziła się z klasy robotniczej. On sam nie zdobył wykształcenia w latach młodości. Pracował fizycznie, od kiedy skończył czternaście lat.

Pierwszy czynny kontakt z polityką podjął w roku 1922, kiedy to przyłączył się do organizacji PPS „Siła”. Pozostawał w nim do roku 1925. Następnie przez rok (do 1926 r.) należał do Niezależnej Partii Chłopskiej, a później do Komunistycznej Partii Polski.

Szybko okazało się, że Gomułka jest działaczem, który ma zmysł przywódczy. W roku 1926 był organizatorem strajku w drohobyczańskich kopalniach. Za ę  inicjatywę został skazany i osadzony w więzieniu. Nie zniechęciło to go jednak do podejmowania dalszych działań. Po wyjściu na wolność, rozpoczął swoją działalność w Związku Zawodowym Chemików. W roku 1932 próbował również zorganizować strajk w łódzkich zakładach. I tym razem trafił za swoją niesubordynację do więzienia. W trakcie odbywania kary zachorował. Podczas urlopu uciekł z zakładu karnego. Schronił się w ZSRR, gdzie uczęszczał do Międzynarodowej Akademii Leninowskiej. Uzupełniał tam braki w swoim wykształceniu. W 1936 roku postanowił wrócić do Polski, gdzie kolejny raz został pojmany i zamknięty w więzieniu. Kiedy wybuchła wojna, wyjechał do Lwowa. Niedługo przebywał na Wschodzie. Po agresji Niemiec na Związek Radziecki powrócił do kraju. W roku 1942 przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Jeszcze w tym samym roku zaczął przewodniczyć ugrupowaniu. Dzień 23 listopada 1943 to data, kiedy Gomułka, po wielu przejściach, został mianowany I sekretarzem KC.

W roku 1947 w Szklarskiej Porębie odbyło się spotkanie przywódców komunistycznych partii. Rok później Gomułka został pozbawiony swojej funkcji na rzecz Bolesława Bieruta. Wybór uzasadniano tym, że dotychczasowy sekretarz partii zaczął oddalać się od ideologii przez nią głoszonej. Miało to miejsce w rok po wyżej wspomnianym zjeździe.

Na wcześniej sprawowane stanowisko, I sekretarza, Gomułka został ponownie wybrany dopiero w roku 1956. Od tego momentu sytuacja w kraju uległa zmianie. Bardziej restrykcyjnie podchodzono do wprowadzania nowych ograniczeń swobód obywateli. Zaostrzenie polityki uderzyło zwłaszcza w religię i jej wyznawców. W kwestii gospodarki sprawa nie wyglądała lepiej. Podniesiono ceny mięsa. Podwyżka wywołała bardzo duży sprzeciw i falę strajków wśród społeczeństwa. W miarę, jak tworzyły się nowe ogniska zapalne, Gomułka starał się je tłumić przy użyciu siły i brutalnymi sposobami.

Gomułka zakończył swoją działalność polityczną w roku 1971. Zmarł dnia 1 września 1982 roku w Konstancinie w wyniku raka płuc.