Marc Chagall - biografia, życiorys

Marc Chagall – urodzony 7 lipca 1887 w Witebsku na Białorusi jako Mojsza Zacharowicz Szagałow. Przyszedł na świat w biednej rodzinie żydowskiej, był synem Chaskiela Shagala, sprzedawcy ryb oraz niejakiej Feige-Ite. Miał ośmioro młodszego rodzeństwa. Pierwszych lekcji malarstwa udzielał mu nauczyciel o imieniu Jehuda Pen. Kiedy osiągnął wiek dziewiętnastu lat pojechał do Petersburga, gdzie uczył się w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Miłośników Sztuki, a później w szkole Jelizawiety Zwancewej.

Ponieważ nie posiadał pozwolenia na przebywanie w Petersburgu jako obywatel żydowskiego pochodzenia, trafił na jakiś czas do więzienia.

W 1909 roku poznał swoją żonę, Bellę Rosenfeld, córkę jubilera z Witebska, z którą ożenił się sześć lat później. Doczekali się córki Idy. W 1910 roku otrzymał stypendium i zawitał do Paryża, gdzie miał okazję zapoznać się z nowymi prądami sztuki zachodnioeuropejskiej. Należał wówczas do grupy awangardzistów, w której byli także Guillaume Apollinaire i Fernand Léger. Dzięki Apollinaire’owi zorganizowano pierwszą wystawę malarza w galerii „Der Sturm” w Berlinie.

W 1914 roku wrócił do Witebska, gdzie opracowywał dekoracje dla teatru żydowskiego, a po rewolucji w 1917 roku otrzymał posadę komisarza sztuk pięknych. Założył także witebską Akademię Sztuk Pięknych.

W 1922 roku osiadł we Francji, po drodze zatrzymując się w Berlinie. W 1935 roku odwiedził Polskę. W 1937 roku przyznano mu obywatelstwo francuskie. Do czasu opuszczenia Francji parał się pisaniem poezji i artykułów dla prasy, wydanych pośmiertnie jako książka. W 1941 uciekł do Stanów Zjednoczonych wraz z rodziną, tam osiadł w Nowym Jorku. Trzy lata później zmarła małżonka Chagalla, a on związał się po jej śmierci z Wirginią Haggard McNeil. Kobieta urodziła mu syna Davida. W 1952 roku para rozstała się, a tego samego roku Marc pojął za żonę Valentine Brodsky, z którą osiedlił się w Saint-Paul-de-Vence.

Chagall podróżował po Grecji, w 1957 roku zawitał do Izraela. Po drugiej wojnie światowej zaprojektował scenerię do „Ognistego ptaka” Strawińskiego oraz „Dafnis i Chloe” Ravela.
Zmarł 28 marca 1985 roku w Saint-Paul-de-Venice.

Jego dzieła są przepełnione poetyckim pięknem, często nasyconym wspomnieniami z dzieciństwa, żydowską tradycją, wspomnieniami z cyrku, scenami zaczerpniętymi z Biblii. Obrazy naznaczone onirycznym klimatem malował przy użyciu kontrastowych barw błękitu, fioletu, czerwieni, zieleni, żółceni. Do przedstawień wykorzystywał zdeformowane i zgeometryzowane formy, zaś zobrazowane przez niego postaci nie podlegają grawitacji, unosząc się swobodnie nad ziemią. W dziełach malarskich dał wyraz miłości do żony, a także żywych, wiejskich stworzeń. Jego sztukę przepełnia ciepło, czułość i dowcip. Chagall tworzył również ceramikę, rzeźbił, kreował witraże (synagoga Hadessah w Jerozolimie – 1962 r.). Stworzył ilustracje do Biblii i Bajek La Fontaine’a.

Znane dzieła Chagalla:
Obrazy: „Czerwony akt”, „Ślub”, „Pogrzeb”, „Bella w czarnych rękawiczkach”, 'Święty fiakier”, „Poeta”, „Ja i wieś”, „Rabin zielony” (1914), „Zakochani nad miastem” (1915), „Kochankowie wśród bzów” (1931), „Ukrzyżowanie”, „Czerwony kogut” (1940).