Kleopatra - biografia, życiorys

Kleopatra jest z pewnością najsłynniejszą egipską królową. Jej legendarna uroda i odważne rządy sprawiły, że stała się ikoną, której życie stanowiło wdzięczny temat dla malarzy, pisarzy oraz twórców filmowych.

Pełne imię królowej brzmiało: Kleopatra VII Wielka Filopator. Urodziła się w 69 r. p.n.e. jako córka Ptolemeusza XII Auletes. Nie wiadomo, kto był jej matką. Uważa się, że była nią jedna z wysoko urodzonych kobiet z kapłańskiego rodu Ptaha. Kleopatra miała młodszego o siedem lat brata, Ptolemeusza XIII, z którym po śmierci ojca w 51 r. p.n.e. miała objąć rządy w państwie. Tradycja egipska nakazywała rodzeństwu wstąpienie w związek małżeński, co dzieci rzeczywiście uczyniły.

Jednak okoliczności wczesnych rządów małżonków nie były dla niej szczęśliwe. Faktycznie rządzili dostojnicy dworscy oraz różnego rodzaju nauczyciele żyjący w otoczeniu króla. Postanowili oni wygnać Kleopatrę, by nie dzielić z nią władzy. Kobieta uciekła do Palestyny, jednak nie zamierzała się poddawać. Zgromadziła wokół siebie wojsko i zamierzała natrzeć na uzurpatorów, by odzyskać utraconą władzę.

Los jednak zdecydował za nią. Tak się stało, iż w tym właśnie czasie przybił do brzegów Egiptu Pompejusz, który przegrał niedawno bitwę z Juliuszem Cezarem. Otoczenie Ptolemeusza XIII, by zyskać sympatię Cezara, która mogła przydać się przy walce o jedynowładztwo, kazało zabić Pompejusza. Nie spotkało się to jednak z przychylnością Juliusza Cezara, który doprowadził do wygnania małoletniego króla, sprzymierzając się jednocześnie z Kleopatrą, która została jego kochanką.

Rządy pary nie spotkały się z aprobatą społeczeństwa i dostojników państwowych. Wybuchł bunt, stłumiony jednak przez Cezara, któremu na czas przyszły posiłki wojskowe. Brat Kleopatry zginął, ona sama zaś urodziła syna zwanego Cezarionem. Wstąpiła także w związek małżeński ze swoim młodszym bratem – Ptolemeuszem XIV. Przebywała kilka lat w Rzymie, jednak po śmierci Juliusza Cezara w 44 r. p.n.e. powróciła do Egiptu.

Aby przejąć władzę, zabiła swojego męża i brata. Dzięki temu mogła występować jako pełnomocniczka swojego syna, Cezariona, i jedyna władczyni w Egipcie. Niedługo potem związała się z rzymskim wodzem – Markiem Antoniuszem, który jednak musiał poślubić siostrę Oktawiana Augusta, który władał w innej części Cesarstwa Rzymskiego. Między panującymi dochodziło jednak do coraz częstszych kłótni, Antoniusz rozwiódł się z poślubioną wcześniej Oktawią i sprzymierzył politycznie z Kleopatrą, która dysponowała sporymi zasobami mogącymi  stanowić wsparcie w razie wojny, która w tych okolicznościach wydawała się nieunikniona.

Kleopatra urodziła Antoniuszowi bliźnięta – dziewczynkę i chłopca. Otrzymała też jako wsparcie dużą część terenów, m.in. Cypr, Cyrenajkę oraz część Krety. Później, po triumfie Antoniusza nad Partami, ofiarował on spore terytoria dzieciom, które miał z Kleopatrą. Oprócz bliźniąt, Aleksandra Heliosa i Kleopatry Selene II, miał jeszcze syna – Ptolemeusza Filadelfosa. Dzieci uczyły się pod czujnym okiem znanego pisarza i historyka – Mikołaja z Damaszku, który jest autorem „Dziejów” oraz biografii Oktawiana Augusta.

W 31 r. p.n.e. odbyła się decydująca bitwa między Markiem Antoniuszem a Oktawianem Augustem pod Akcjum, w której ten pierwszy przegrał. Zwyciężony Antoniusz zdecydował się popełnić samobójstwo. Kleopatra starała się jeszcze pertraktować ze zwycięzcą, jednak doskonale wiedziała, że nie ma co liczyć na pozostawienie jej jakichkolwiek ziem, Oktawian August planował bowiem całkowite uzależnienie od siebie Egiptu. Cezarion został zabity, a pozostałe dzieci wywiezione do Rzymu, gdzie zaopiekowała się nimi była żona Antoniusza – Oktawia.

Sama Kleopatra, według legendy, popełniła samobójstwo pozwalając ukąsić się żmii. Była ostatnią przywódczynią hellenistycznego Egiptu, który nigdy później nie odzyskał już swojej świetności.