Charles de Gaulle - biografia, życiorys

Charles de Gaulle urodził się 22 listopada 1890 roku w miejscowości Lille. Jego rodzina miała pochodzenie szlacheckie. Ojcem polityka był Henri, profesor w jezuickich liceach. On sam uczęszczał do szkoły Bractwa Szkół Świętego Tomasza z Akwinu, a następnie do gimnazjum Niepokalanego Poczęcia. Z powodu zamknięcia owej placówki zmuszony był ukończyć naukę w innym gimnazjum – Najświętszego Serca. Obie szkoły prowadzone były przez jezuitów.

Po zakończeniu szkoły, de Gaulle związał swoją karierę z wojskiem. Odbył służbę w 33 pułku piechoty, gdzie służył po ukończeniu Akademii Wojskowej w Saint-Cyr. Brał udział w wielu walkach. W roku 1916 uczestniczył w bitwie pod Verdun. W konsekwencji tych wydarzeń został wzięty do niewoli. Po nieudanych próbach ucieczki osadzono go w obozie jenieckim ze specjalnym nadzorem. Kiedy odzyskał wolność, wraz z 5 pułkiem strzelców przybył do Kutna. Nauczał teorii taktyki w Rembertowie. W roku 1920 znalazł się w szeregach jednostki wojska polskiego. Nadano mu nawet stopień majora i zaproponowano objęcie dowództwa. On jednak odrzucił propozycję i powrócił do Francji, gdzie wykładał dzieje wojskowości w swojej macierzystej akademii.

Jego kariera nabierała tempa. Był osobą poważaną i uznawaną za wielce kompetentną w kwestiach wojskowych. Najlepszym na to dowodem jest fakt, iż otrzymał on stanowisko sekretarza samego marszałka Petaine'a. Funkcję tę objął w roku 1925. Dwa lata później powrócił na front jako dowódca batalionu stacjonującego w Trewirze.

De Gaulle był nie tylko bardzo poważanym wojskowym, ale również człowiekiem posiadającym zmysł organizacji. W roku 1931 piastował stanowisko w Sekretariacie Generalnym Obrony Narodowej. W grudniu roku 1940 otrzymał awans do stopnia pułkownika. Następnie piastował urząd wiceministra ds. wojny. W tym czasie rząd francuski chciał zaprzestania walk. De Gaulle był innego zdania. Nawoływał do dalszego działania. Został przez to oskarżony o zdradę stanu, w związku z czym musiał uciekać z kraju. Skazano go na karę więzienia, po miesiącu wyrok z czterech lat pozbawienia wolności zmieniono na karę śmierci. Wojskowy był nieobecny podczas procesu. Nie został również poddany karze.

Jako osoba, której zależało na losie Francji, de Gaulle kierował działaniami mającymi na celu kontynuowanie walk. Utworzył między innymi Radę Obrony Francji, a także ugrupowanie Siła Wolnej Francji. Razem z Jeanem Moulinem powołali Krajową Radę Ruchu Oporu. Kolejną komórką, którą w owym czasie powołano, był Francuski Komitet Narodowy (24 września 1941 roku).

Działania, które de Gaulle podejmował, były zauważane i doceniane w Europie, wśród państwa alianckich. Polityk został zaproszony na konferencję w Jałcie, co oznaczało, że liczy czy się on w świecie polityki.

Kiedy nad Francją zawisło widmo wojny domowej, ówczesny jej prezydent poprosił de Gaulle'a aby ten powołał rząd ocalenia narodowego. Miało to miejsce w roku 1958. Chciał, aby Francja stała się potęgą. Wiedział, że posiadanie broni nuklearnej może mieć duże znaczenie, dlatego zabiegał o to, aby jego kraj również mógł posiadać takowe ładunki. Tak też się stało w roku 1960. Trzy lata później, w roku 1963, miało miejsce podpisanie Traktatu Elizejskiego, na mocy którego Francja i RFN miały się wzajemnie wspierać.

Rok 1965 był dla de Gaulle'a bardzo ważny. Został on bowiem prezydentem Francji. Urząd ten sprawował do roku 1969.

Charles de Gaulle zmarł 9 listopada 1969 roku w Colombey-les-Deux-Églises.