Sejm walny - organizacja

Sejm walny był najwazniejszym organem ustawodawczym w dawnej Rzeczypospolitej. Działał od XV w. i składał się z senatu oraz szlacheckiej izby poselskiej. Sejm walny zwoływany był przez króla, a w okresie bezkrólewia przez prymasa. Początkowo nie było stałego miejsca obrad, nie określano też ich terminu. Król zwoływał sejm walny, gdy zaszła taka potrzeba i w tej miejscowości, którą uważał za dogodną. Po 1569 roku miejscem obrad sejmowych była Warszawa, a od 1673 r. co trzeci sejm zwoływany był w Grodnie. Od 1573 r. sejm walny dzieliły się na nadzwyczajne i zwyczajne.

Porządek obrad sejmowych nie był ściśle określony. Po nabożeństwie poprzedzającym obrady senatorowie zbierali się wokół króla, a izba poselska pod przewodnictwem najstarszego posła wybierała marszałka. Następnie sprawdzano ważność mandatów poselskich tzw. rugi i udawano się do króla. Po powitaniu monarchy, w którego imieniu odpowiadał kanclerz, posłowie całowali rękę władcy, po czym izba poselska i senat obradowały wspólnie. Kanclerz przedstawiał powody zwołania sejmu, wysłuchiwano posłów cudzoziemskich, sprawozdań z kontroli rachunków podskarbich itp. Nastepnie senatorowie kolejno wypowiadali swoje zdanie tzw. wota senatorskie....