Rewolucja lipcowa we Francji - przyczyny, przebieg, skutki

Bezpośrednią przyczyną rewolucji lipcowej we Francji były ordonanse (czyli dekrety, mające moc ustawy) Karola X, wydane 26 lipca 1830 roku. Ordononse rozwiązywały Izbę Deputowanych, zmniejszały liczbę osób mających prawo głosować oraz wprowadzały cenzurę. Decyzja króla była spowodowana sprzeciwem, jaki budziła jego polityka (ograniczył wolność prasy, która kształtowała opinię publiczną nie po myśli króla). Sprzeciwiali się jej nawet konserwatywnie nastawieni politycy. Karol X starał się jednocześnie przywrócić władzę bogatej szlachty oraz kościoła, nadając im znaczne przywileje.

Gdy tylko ordonanse zostały ogłoszone, Paryż zawrzał i rozpoczęły się protesty.  Paryżanie odwołali się już do sprawdzonego modelu rewolucyjnego - na ulicach pojawiły się barykady. Społeczeństwo było jednomyślne - rewolucja łączyła wszystkie warstwy społeczne, od intelektualistów po robotników. W historiografii wydarzenia lipcowe nazywane są trzema dniami chwały - rewolucja trwała bowiem od 27 do 29 lipca. Trzy dni wystarczyły, aby obalić Karola X.

Wydarzenia lipcowe uczyniły królem Ludwika Filipa Orleańskiego i uczyniły go nim niemal z przymusu, postawiono mu bowiem wybór - albo korona, albo wygnanie z kraju. Wyborowi towarzyszyło znaczne zmniejszenie władzy królewskiej.

Wydarzenia we Francji wpisywały się w romantyczną tendencję walk powstańczych epoki. Francja w roku 1830 zdobyła poklask wojowniczo nastawionych narodów Europy, stając się dla wielu inspiracją.