Tempariusze - opis stroju Templariuszy

Templariusze, czyli właściwie Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona - z łacińskiego „Fratres Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis”, było to zgrupowanie zakonne założone na początku wieku XII (około roku 1118) w Jerozolimie.

Strój templariuszy charakteryzował się przede wszystkim stonowanymi kolorami. Dominowała zakonna czerń, stłumiona szarość, ewentualnie jednolita biel. Habity nie mogły być wielokolorowe. Biel szczególnie wskazana była w czasie zimy. Ten biały na lato musiał być koniecznie lniany, natomiast na zimę, cieplejszy - zrobiony z wełny. Strój nie mógł bezpośrednio dotykać ciała, bo uważano to za nieczyste i zwykle pod spodem noszono białe dzianiny.

Charakterystycznym oznakowaniem zakonników z Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona był wielki czerwony krzyż: „Habit kawalerów z profesją jest biały i składa się z tuniki, szkaplerza z czerwonym ośmioramiennym krzyżem na piersi oraz płaszcza z kapturem i tym samym krzyżem na lewym ramieniu”. Szkaplerzem jest ta najbardziej powierzchowna część ubrania, przypominająca swoim krojem bolero, zakrywająca takie części ciała jak piersi, plecy oraz ramiona (z łacińskiego scapulare od scapula...