Aleksander Kamiński „Kamienie na szaniec” - bohaterowie. Charakterystyka

Alek - jeden z głównych bohaterów powieści ,,Kamienie na szaniec”. W chwili rozpoczęcia opowiadania ma dziewiętnaście lat, jest: ,, (…) dryblasem. Wysoki, szczupły, o niebieskich oczach i płowej czuprynie, ciągle się uśmiechał, mówił szybko, wymachiwał rękoma(…)”. Alek pochodził z dobrej i szanowanej rodziny, wraz z siostrą i rodzicami mieszkał w Warszawie na Żoliborzu. Był bardzo dobrym uczniem, uczęszczał do jednej z najlepszych szkół w stolicy, gdzie w 1939 roku zdał maturę. Alek był osobą bardzo uczciwą, życzliwą i pomocną, zawsze można było na niego liczyć. Pomimo roztrzepania i niespokojnej natury w kryzysowych i trudnych sytuacjach potrafił stać się poważny i opanowany. Podczas wojny Alek niejednokrotnie odznaczył się niebywałym męstwem i odwagą godną żołnierza, pomimo tego pozostał bardzo skromnym chłopcem. Jeżeli już coś robił, angażował się całym sercem, był bardzo konsekwentny i wytrwały w dążeniu do celu. 

Rudy, czyli Janek Bytnar - przyjaciel Alka, miał osiemnaście lat, poznajemy go jako absolwenta jednej z najlepszych szkół w Warszawie. Podobnie jak Alek należał do harcerskiego zastępu ,,Buki”, gdzie pełnił rolę kucharza. Janek miał bladą, piegowatą twarz i płomiennorude włosy. Był bardzo lubianym, uczynnym i ambitnym chłopcem o refleksyjnej naturze, bardzo lubił towarzystwo kolegów, często jednak trzymał się na uboczu. Podczas wykonywania zadań bojowych był dokładny i precyzyjny, musiał pokonywać własne lęki i słabości, gdyż z natury był bardzo spokojny. Doświadczenia wojenne sprawiają, iż zmienia się w odważnego i walecznego mężczyznę. Kiedy został złapany przez Gestapowców i przesłuchiwany, pomimo tortur zachował lojalność wobec kolegów, nie zdradził ani jednego nazwiska. Niestety w skutek ran odniesionych podczas przesłuchań Rudy umiera. Pomimo młodego wieku bez wątpienia może stanowić wzór dla przyszłych pokoleń chłopców i młodych mężczyzn. 

Tadeusz Zawadzki ,,Zośka” - przyjaciel Alka i Rudego, który, podobnie jak oni uczył się w najlepszym liceum w Warszawie. Był chłopcem o bardzo delikatnej, wręcz dziewczęcej urodzie, miał piękną, delikatną cerę, błękitne oczy i kędzierzawe włosy, ręce obdarzone długimi, subtelnymi palcami oraz wrodzoną nieśmiałość. Zośka pochodził z inteligenckiej i pełnej patriotyzmu rodziny. Bardzo blisko był związany z matką, nie przeszkodziło mu to jednak związać się z kolegami ze szkoły i harcerstwa. Pomimo nieśmiałości i skromności był doskonałym przywódcą i organizatorem. Wysokie wyniki osiągał także w sporcie. Jako przyjaciel i młody żołnierz był wierny, lojalny, całkowicie oddany sprawie. Zawsze można było na niego liczyć, był konsekwentny i uparty w dążeniu do celu. Był wspaniałym przyjacielem, co udowodnił organizując akcję odbicia Rudego z rąk Gestapo. Przyjaźń miała bowiem dla niego wartość nadrzędną.