Krzyż i miecz jako symbole epoki średniowiecza i sposób myślenia człowieka średniowiecznego - opracowanie

Epoka, która rozciągała się między V a XV wiekiem naszej ery, zapisała się na kartach historii i w powszechnej świadomości jako czas panowania dwóch głównych symboli – krzyża i miecza.

Krzyż jest tutaj atrybutem wiary chrześcijańskiej, a wraz z nią nieograniczonej w tamtym okresie władzy Kościoła katolickiego. Nowa wiara, która sukcesywnie wypierała dawne wierzenia ludów Europy, stała się dominującą i według jej Ojców jedyną słuszną. Oczywiście wpływ religii nie kończył się na głoszeniu jej prawd, zaszczepianiu obrzędów, wyjaśnianiu obowiązków dobrego chrześcijanina. Znamiennym jest to, że wieki średnie stały się epoką, kiedy prymat religii był tak ogromny i ekspansywny, że wpłynął również na pozostałe sfery życia, czyli zawładnął również obszarem świeckim.

Skoro więc Kościół wyszedł poza mury swych przybytków i rozpostarł swój wpływ nad codziennością każdego człowieka, to musiało mieć to odzwierciedlenie zarówno w mentalności ludzi tamtych czasów, jak i wszelkich wytworach ich działalności. Dziecko Boże wszystkimi swoimi codziennymi poczynaniami miało bowiem poświadczać całkowite oddanie Bogu i pracować na możliwość spotkania się z nim po śmierci. Religia wytyczała właściwą według jej strażników drogę postępowania, z której zejście, jak wpajano bogobojnym wiernym, oznaczało potępienie duszy.

Miecz z kolei jest tu podwójnym symbolem. Z jednej strony oznacza w kontekście średniowiecza jedną z warstw społecznych, liczną i istotną w owym czasie, jaką było rycerstwo, z drugiej natomiast – szczególny jego odłam, czyli krzyżowców. Ogół rycerstwa „wieków ciemnych” stanowił siły zbrojne każdego narodu, które w niespokojnych czasach kształtowania się państw i walk o terytoria miały bronić i atakować. Natomiast rycerze papieża, byli specjalnymi oddziałami, które były uprzywilejowane poprzez misję, jaką otrzymali od głowy Kościoła. Ich zadaniem było krzewienie wiary chrześcijańskiej wśród pogan, czyli heretyków, tyle że czynić to mieli przemocą, gwałtem, niosąc śmierć tym, którzy nie chcieli przyjąć nowych warunków życia. W tym drugim wypadku miecz działał z ramienia krzyża i krwią tysięcy niewinnych osób plamił nie tylko siebie, ale i wiarę chrześcijańską, która stała się wtedy synonimem okrucieństwa i uśmiercania w imię chwały Bożej.