Uniwersalizm mitu o Prometeuszu - mit o Prometeuszu

Mit o Prometeuszu opowiada historię tytana, który stworzył człowieka z gliny, zmieszanej ze łzami. Człowiek Prometeusza był jednak tworem bardzo wątłym, toteż ten postanowił wzmocnić go boskim ogniem, który skradł z Olimpu.

Czyn ten nie spodobał się władcy bogów, Zeusowi, który uważał, że ogień jest przywilejem istot boskich. Postanowił ukarać aroganckiego Prometeusza, przykuwając go do skał Kaukazu. Tam każdego dnia przylatywał do tytana drapieżny ptak (orzeł lub sęp, w zależności od wersji mitu), by wydziobywać jego wątrobę, która w magiczny sposób odrastała przez noc (ptak został później zastrzelony przez Herkulesa z łuku).

Prometeusz został ukarany za swą miłość do ludzi, których był dobroczyńcą. Dał im ogień, by nie musieli żyć w ciemności i lęku. Dał im narzędzia codziennego użytku, by ułatwić im życie; nauczył ich uprawiać rolę i hodować bydło. Prometeusz był dobroczyńcą ludzkości, który ofiarował za nią swoje cierpienie. Poświęcił samego siebie, by poprawić warunki bytu swojego umiłowanego dzieła, jakim był człowiek.

Nasuwa się tutaj skojarzenie z elementami charakterystycznymi dla mentalności i sposobu życia w chrześcijaństwie. Wypracowany jest w nim model ofiary i ofiarności, której...