Krzysztof Kamil Baczyński „Elegia o... (chłopcu polskim)” - interpretacja, analiza i opracowanie elegii

Wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pt. „Elegia o... (chłopcu polskim)” powstał w marcu 1944 roku, na krótko przed tragiczną śmiercią poety w czasie powstania warszawskiego.

Utwór został wystylizowany na lament matki nad ciałem ukochanego syna, niosąc przez to znamiona wyrazu przeczucia tragicznego losu, jakie Baczyński nosił w sobie od początku działań zbrojnych II wojny światowej na terenie Polski. Rolę podmiotu mówiącego w jednym z ostatnich utworów poeta oddał więc w ręce osoby, która jako jedna z nielicznych pozostanie przy życiu po przetoczeniu się wojennej hekatomby i użali się nad ciałem młodego żołnierza. „Elegię” możemy dzięki temu uznać za utwór utrzymany w stylistyce liryki roli.

Podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do syna, który – jak okaże się w finale – poległ na polu walki. Matczyną czułość obrazują zdrobnienia, za pośrednictwem jakich podmiot liryczny zwraca się do adresata swojego lamentu: nazywa go „syneczkiem” i „synkiem”, co sygnalizuje, iż nawet po tak tragicznych przeżyciach, jakie niewątpliwie spotkały chłopca, dla swej rodzicielki pozostał na zawsze ukochanym dzieckiem i taki obraz pragnie zachować w swej pamięci.

Wypowiedź...