Tadeusz Gajcy - biografia, życiorys

Urodził się 8 lutego 1922 r. w Warszawie, w rodzinie o węgierskich korzeniach. Najwybitniejszy, obok Baczyńskiego, poeta pokolenia Kolumbów, walczył podczas II wojny światowej jako żołnierz Armii Krajowej, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim w sierpniu 1944 r., podczas którego zginął (najprawdopodobniej 16 sierpnia).

Już jako młody człowiek pisał wiersze, jednak zaczął traktować własną twórczość poważnie dopiero jako 16 latek.

Ukończył szkołę oo. Marianów w Warszawie, w 1941 r. zdał maturę i rozpoczął studia z polonistyki na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego, które jednak po roku porzucił.

Podczas wojny działał w konspiracji, jako członek prawicowej Konfederacji Narodu, był jednym z twórców jej pisma „Sztuka i Naród” oraz jego ostatnim redaktorem. Na łamach tego podziemnego almanachu debiutował w 1942 r., wierszem „Wczorajszemu”, po czym regularnie drukował tam swoje wiersze i fragmenty prozy, pod pseudonimami (Karol Topornicki, Roman Oścień, Topór), a także artykuły zgodne z poglądami Konfederacji, m.in. negujące sztukę międzywojenną (za wyjątkiem Czechowicza i Miłosza) oraz emigracyjną. Podkreślał mesjańską rolę Polski, popierał poezję zagrzewającą do walki....