Miguel Cervantes „Don Kichot” - parodia błędnego rycerstwa w powieści - opracowanie tematu

Parodia, jest to rodzaj stylizacji, w której często możemy doszukać się tendencji satyrycznej. Zazwyczaj skierowana jest przeciw osobie lub dziełu innego autora. Jest formą krytyki i walki „na pióra”.

Myślę, że w pewnym sensie powieść Miguela Cervantesa de Saavedry jest parodią błędnego rycerstwa. Błędni rycerze jawią nam się, jako mężni, przystojni i waleczni. Podróżują w poszukiwaniu przygód po świecie. Walczą, aby zdobyć sławę. Swoimi wielkimi, bohaterskimi i odważnymi czynami na polu bitwy zyskują sławę. Powracają wtedy do pięknego zamku, jadąc na białym rumaku i u stóp swej damy serca opowiadają o zwycięstwach, jakie odnieśli oraz biednych, uzyskiwanych i prostych ludziach, których wybawili. Zyskują tym przychylność i uczucie swoich pięknych dam.

Część z tych cech możemy oczywiście przypisać Don Kichotowi. Był chętny do walki, nieustannie poszukiwał przygód, miał swoją damę serca i rączego rumaka. Jednakże, jeśli weźmiemy „pod lupę” postać stworzoną przez Cervantesa, a nawet i bez tego, dostrzeżemy pewien dysonans, rozbieżność miedzy błędnym rycerstwem, a bohaterem powieści. Jest podstarzałym, żylastym i bardzo chudym mężczyzną. Jego dama serca, to prosta wieśniaczka, koń nie jest żadnym...