Kreacja bohatera dramatu romantycznego a kreacja bohatera dramatu współczesnego

Na przestrzeni wieków ukształtowało się wiele rodzajów dramatu. Począwszy od antycznego, poprzez dramat romantyczny, po dramat współczesny. Każdy z nich ukazuje nieco innych bohaterów i kreuje ich w odmienny sposób.
   
Konrad jest bohaterem „Dziadów” Adama Mickiewicza. To wrażliwy indywidualista, który posiada własną wizję życia oraz świata. Nie godzi się z zastaną rzeczywistością i dlatego postanawia ją zmienić. Pragnie być jednocześnie poetą, artystą, dobrym człowiekiem, władcą, a nawet chciałby zastąpić Boga. W Wielkiej Improwizacji wygłasza monolog skierowany do Pana, w którym bohater jest bliski bluźnierstwa, oskarżając Boga o obojętność i brak współczucia dla ludzi bezsensownie osadzonych na ziemi.

Mickiewicz przedstawił swojego bohatera dynamicznie. Pokazał mężczyznę, który nie boi się walki i dociekania swoich praw. Konrad pragnie być przywódcą narodu, światłem i nadzieją. Bardzo istotny jest fakt, że bohater dramatu romantycznego przechodzi wewnętrzną przemianę i staje się innym człowiekiem. Bóg nie odpowiada na prośby Konrada i w końcu mężczyzna daje za wygraną. Snuje refleksje na temat siebie i życia, postanawia nie buntować się i nie bluźnić.
   
Podobnego bohatera wykreował Juliusz Słowacki w dramacie zatytułowanym „Kordian”. Mężczyzna, podobnie jak Konrad jest wrażliwy, aktywny i ma poczucie indywidualizmu oraz misji. Bierze udział w akcjach konspiracyjnych przeciw carskiej władzy, ponieważ nie godzi się na otaczającą go rzeczywistość. Posiada jednak bardzo refleksyjną duszę, która skłania do głębokich przemyśleń i wewnętrznych zmian. Podczas wyprawy na Mount Everest Konrad rozmawia sam ze sobą i rozmyśla nas swoim życiem. Świadczy to o jego niesamowitej wrażliwości oraz chęci doskonalenia własnej osoby. Niestety Kordian ginie, ale przez całe swoje życie stara się dojść do ideału.
   
Zupełnie innego bohatera przedstawia Tadeusz Różewicz we współczesnym dramacie „Kartoteka”. Mężczyzna nie robi nic, prawie cały czas leży na łóżku. Występujący w utworze chór zachęca go, by wstał i coś uczynił, on jednak nie widzi sensu, nie ma poczucia życiowej misji. Ukazany jest w sposób karykaturalny, wręcz absurdalny. Nie podejmuje żadnych działań, chociaż jego życie jest puste i jałowe. Być może reprezentuje on pokolenie pozbawione poczucia sensu.

Także język bohatera znacznie różni się od tego przedstawionego w dramacie romantycznym. Konrad i Kordian mówili pięknie i wzniośle, swoimi słowami chcieli zmieniać świat i rzeczywistość. Natomiast bohater „Kartoteki” mówi niewiele i często bez sensu. Jest on człowiekiem, który przeżył wojnę, a trudne doświadczenia odebrały mu chęć do aktywnego życia. To przeciwieństwo bohaterów romantycznych, którzy bez względu na cenę walczyli o siebie i swoje przekonania.
   
Jak widać, zupełnie inaczej wykreowany jest bohater dramatu romantycznego i współczesnego. Wynika to z innego światopoglądu, zmieniła się też kondycja psychiczna człowieka współczesnego. Myślę jednak, że każda epoka pozostawiła ludzi wartościowych.