Tolkien „Hobbit, czyli tam i z powrotem” - opis Mrocznej Puszczy

Mroczna Puszcza znajduje się w Rhovanionie, na wschód od Gór Mglistych i Anduiny, a jej nieoficjalnym władcą jest Sauron – czarnoksiężnik wygnany z Mordoru. Ustanowił on samego siebie królem Ciemności, osiedlając się w twierdzy Dol Guldur na wzgórzu Amon Lanc, w południowej części Puszczy. Po jego upadku ciemnym lasem władał Celeborn, przemianowując swoje królestwo na Bór Zielonolistny.

Dawniej Puszcza był zwana Wielkim Zielonym Lasem, a jej określenie znane w czasach wyprawy opisanej w „Hobbicie” wzięło się od bardzo gęstej korony gałęzi, która zatrzymywała promienie słońca i spowijała cały las groźnym cieniem. W sporej części mrok był dodatkowo potęgowany cieniem rzucanym przez twierdzę Dol Guldur.

Mroczna Puszcza była zamieszkiwana przez rozmaite stwory, m.in. siejące grozę Pająki, które przybyły tutaj w czasach zasiedlania tych terenów przez Moce Zła, stado orków, czarne wiewiórki i motyle, jak również nietoperze. W północnej części lasu znajdowało się Leśne Królestwo Elfów, odróżniające się od reszty Puszczy jasnością, owa rasa nie poddała się bowiem władaniu Ciemnych Mocy. Królem tego rejonu był Thranduil, którego siedziba znajdowała się nad Leśną Rzeką, zaś granicę tego obszaru w części północnej wyznaczały Góry Mrocznej Puszczy. Środkową część lasu zasiedlało natomiast plemię Leśnych Ludzi oraz Beorningowie.

Ze wschodu na zachód Puszczę przecinała Stara Leśna droga, po której wędrowała drużyna Bilbo Bagginsa w trakcie wyprawy do groty smoka Smauga w celu odzyskania zagarniętych przez niego rodzinnych klejnotów jednego z hobbitów. W zacienionym borze czekało na nich wiele niebezpieczeństw, bądź to ze strony straszliwych Pająków, bądź zatrutej wody, jaka przelewała się w tamtejszych strumykach i rzekach. Największym zagrożeniem było jednak zboczenie z głównej ścieżki, na którą bardzo trudno było odnaleźć drogę powrotną.