Zofia Nałkowska „Granica” - charakterystyka Zenona Ziembiewicza

Zenon Ziembiewicz to główny bohater powieści Zofii Nałkowskiej pt.: „Granica”. Pochodzi z Boleborzy, dokąd zawsze wracał na wakacje po zakończeniu nauki w mieście. Tutaj też poznał Justynę Bogutównę, córkę kucharki, która służyła w domu jego rodziców. W mieście nawiązał z kolei znajomość z Elżbietą Biecką – swoja późniejszą żoną, której podczas nauki udzielał korepetycji.

Na studia Zenon wyjechał do Paryża. Dzięki Czechlińskiemu, właścicielowi gazety „Niwa”, zdobył pieniądze na ich ukończenie. W Paryżu związał się z Adelą, dziewczyną bardzo w nim zakochaną, której uczuć on jednak nie odwzajemniał. Po powrocie do Polski odnowił znajomość z Justyną i nawiązał z nią romans. Kontynuował go nawet wtedy, gdy zaręczył się z Elżbietą, oszukując je obie. Wkrótce jednak zdecydował się powiedzieć narzeczonej o swoim romansie, gdyż Justyna spodziewała się dziecka Zenona. W ten sposób stracił narzeczoną. Z Bogutówną nie chciał się wiązać, dlatego dał jej pieniądze na aborcję. Czyn ten świadczy o jego nieodpowiedzialności. Nie chciał bowiem ponosić konsekwencji swoich czynów, dlatego przekupił biedną dziewczynę. Niedługo po tym odzyskał Elżbietę, długo przekonując ja do powrotu. Ostatecznie wzięli ślub. Pomimo tego nie zerwał ostatecznie z Justyną.

Teraz Zenon rozpoczął karierę zawodową. Został redaktorem naczelnym „Niwy” oraz prezydentem miasta. Dostrzegał potrzeby mieszkańców i starał się im pomóc. Do jego zasług można zaliczyć m.in. utworzenie w starej cegielni noclegowni dla bezdomnych, jak również udostępnienie boisk i parków. Wkrótce jednak doszło do zamieszek spowodowanych zamknięciem Huty Hettnera. Winą obarczano Zenona jako prezydenta miasta i człowieka wpływowego. Wtedy też, załamana usunięciem ciąży Justyna, przechodzi załamanie nerwowe i depresję. Wbiega ona do gabinetu Ziembiewicza i oblewa mu twarz substancją żrącą. Ma to być zemsta i obarczenie go winą za obecny stan psychiczny dziewczyny. Wskutek tego Zenon stracił wzrok. Nie mogąc się z tym jednak pogodzić, popełnia samobójstwo.

Zenon w dzieciństwie był dobrym dzieckiem. Kochał rodziców i czerpał od nich wzory moralne. W miarę dorastania, powoli od nich odchodził, krzywdząc napotkanych na swojej drodze ludzi. Można stwierdzić, że bardzo zbłądził w życiu; zaczął postępować niemoralnie.  Przykładem może być kontynuowanie romansu z Justyną podczas małżeństwa z Elżbietą. Mimo swoich wad, był jednak społecznikiem, człowiekiem inteligentnym i wykształconym. Dlatego też nie można ocenić go jednoznacznie.