Szymon Zimorowic „Roksolanki” - opracowanie utworu

Cała nazwa utworu Zimorowica to „Roksolanki, to jest Ruskie panny na wesele B.Zz K.D”. Ta dość tajemnicza nazwa jest łatwa do wytłumaczenia. Cykl pieśni został przygotowany przez Zimorowica na uroczystość zaślubin jego brata Bartłomieja z Katarzyną Duchnicówną. Natomiast Roksolanki to dziewczęta pochodzące z terenów, które wówczas zwane były Rusią Czerwoną.

Utwór ten jest zbiorem pieśni o tematyce miłosnej. Pojawia się tutaj miłość w znaczeniu metafizycznym, psychicznym, ale także czysto erotycznym, fizycznym. Dzieło rozpoczyna dedykacja dla państwa młodych, w których podmiot liryczny prosi o wsparcie i docenienie jego pracy twórczej. Roksolanki zbudowane są z intymnych, miłosnych zwierzeń obecnych na weselu gości. Są to pewnego rodzaju monologi, dzięki którym poznajemy tajniki życia i najgorętsze z możliwych uczuć człowieka. W utworze pojawia się sześćdziesięciu dziewięciu bohaterów, których poeta podzielił na dwa chóry: panien i młodzieńców. Sytuacja liryczna to konkurs, który miał polegać na najpiękniejszej wypowiedzi dotyczącej miłości. Uczestnikami zmagań byli zaproszeni gości, natomiast państwo młodzi ich oceniali.

Poetyckie wyznania bohaterów związane są z przezywaniem miłości zarówno na jawie, jaki we śnie, mówią o kontaktach fizycznych, zmysłowości i namiętności. Panienki opowiadają o wielkiej tęsknocie za swoimi kochankami i o cierpieniu , które przychodzi razem z miłością. W tym poetyckim cyklu pieśni, które pozornie dotyczą jedynie miłości zmysłowej zawarte są bardzo ważne prawdy, dotyczące ludzkiego życia. Okazuje się, że według Zimorowica miłość jest nierozerwalnie związana ze smutkiem i łzami. Czasem tracimy ukochaną osobę, innym razem doznajemy zawodów miłosnych. Koncepcja miłości zawarta w „Roksolankach” jest bardzo mądra i życiowa. Istotne dla tego utworu jest ukazanie miłości w jej całej postaci, nie związanej z jedną osoba lub para. Choć utwór zadedykowany był nowożeńcom, nie opisuje ich bezpośrednio. Można powiedzieć, że monologi bohaterów są opisem ogólnego zjawiska miłości, rozkoszy, cierpienia i są obecne w życiu każdego człowieka.

Inspiracje dla swojego dzieła Zimorowic czerpał z wielu źródeł. Odwołał się do antyku, mitologicznych wierzeń, ale także to ludowych przekonań. Te rozmaite inspiracje powodują, że cykl pieśni jest kunsztowny, dopracowany i niezwykle interesujący.

Niewielu poetów tak pięknie jak Zimorowic potrafiło pisać i miłości i uwzględnić wszystkie jej aspekty. Tutaj natomiast poznajemy uczucie jako pięknie, gorące, ale także jako siłę niszczycielską i ból.