C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” - charakterystyka Piotra

Piotr ma troje rodzeństwa, dwie młodsze siostry, Zuzannę i Łucję oraz młodszego brata Edmunda. Cała czwórka  wychowywała się w Londynie, jednak w roku 1940, czyli na początku wojny, kiedy stolica była bombardowana, dzieci zostają przewiezione do wiejskiego domu. Stare domostwo jest bardzo duże i budzi ciekawość nowych lokatorów. Piotr jako najstarszy stara się być odpowiedzialny za młodsze rodzeństwo.

Piotr wyróżnia się mądrością i troskliwością. Podobnie jak pozostałe dzieci na początku nie wierzy Łucji w jej dziwną opowieść o cudownej krainie. Traktuje to jako dziecięce fantazje, ale nie jest złośliwy. Karci Edmunda, kiedy ten kpi z młodszej siostry. Jednocześnie martwi się o Łucję, nie widząc, czy dziewczynka kłamie, czy też grozi jej szaleństwo. Dlatego chce pójść do profesora po radę. Dopiero kiedy przechodzi przez magiczne drzwi szafy i przekonuje się, że Narnia faktycznie istnieje, przyznaje się do błędu i przeprasza Łucję.

W Narnii staje się naturalnym przywódcą rodzeństwa, to jego pytają o radę, kiedy nie wiedzą, jak postąpić. On też zgadza się na spotkanie z faunem, ciekaw tej dziwnej postaci.  Piotr jest sprawiedliwy, potrafi przyznać się do błędu i dokucza Edmundowi, którego na to nie stać. Kontrast między jego postawą a zachowaniem Edmunda jest wyraźny. Nawet kiedy się wydaje, że Edmund był już w tej krainie, choć wcześniej temu zaprzeczał, chłopiec nie potrafi przeprosić siostry.

Mimo to kiedy Edmund znajduje się w niebezpieczeństwie, Piotr pragnie mu pomóc. Już w domu Bobrów martwi się jego zniknięciem, a wyjaśnienie, że Edmund odszedł dobrowolnie do Białej Czarownicy wcale go nie pociesza. Piotr czuje się winny, ponieważ to on ostro potraktował brata, co jak przypuszcza, skłoniło go do odejścia. Toteż broni go później przed Aslanem, biorąc winę za zdradę Edmunda na siebie.

Wszystkie dzieci zostają też scharakteryzowane za pomocą prezentów, jakie przywiózł im św. Mikołaj, który wydaje się znać ich naturę i przyszłość. Piotr otrzymał miecz i tarczę, a więc atrybuty rycerza. Prezent okazał się bardzo trafny, ponieważ Piotr wykazał się wielokrotnie męstwem i walecznością. Pierwszą walkę stoczył z wilkiem, Maugrimem, który zaatakował Zuzannę. Piotr jako pierwszy przybywa siostrze na pomoc i bez chwili namysłu staje do walki i zabija wilka. W uznaniu jego bohaterstwa Wielki Lew dokonał uroczystego pasowania na rycerza. Odtąd Piotr będzie nosił chwalebne imię Pogromcy Wilka. Potem raz jeszcze zmienia imię, kiedy zostaje królem: „Piotr stał się wysokim, barczystym mężczyzną i słynnym rycerzem, a nazywano go królem Piotrem Wspaniałym”.

Dzięki odwadze i waleczności Piotra udaje się też pokonać Białą Czarownicę. Chłopiec walczył z nią długo, choć widział, że jej siły są przeważające. Mimo to udało mu się wytrzymać do chwili, gdy nadszedł Aslan i zadał ostateczny cios.

Jako najstarszy z rodzeństwa Piotr czuje się odpowiedzialny za całą czwórkę, dba o dobro i bezpieczeństwo wszystkich. On też zostaje najwyższym władcą Narnii, choć każde z dzieci zostaje koronowane. Jest władcą sprawiedliwym i mądrym.

Piotr powraca jeszcze w „Księciu Kaspianie”, gdzie jest przede wszystkim rycerzem i dowódcą. Toczy wiele bitew i pojedynków. Aslan przepowiada mu, że to jego ostatni pobyt w Narnii, jednak pojawia się on w ostatniej części wraz z pozostałymi dziećmi, by pozostać w krainie Wielkiego Lwa już na zawsze.