Tolkien „Władca Pierścieni” - charakterystyka Gandalfa
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Gandalf jest czarodziejem, który pojawia się we wszystkich częściach sagi J. R. R. Tolkiena znanych pod wspólnym tytułem „Władca pierścieni”. Jego wygląd zewnętrzny w zasadzie niczym nie odróżnia go od innych starców żyjących w realiach świata przedstawionego, nosi bowiem długie, śnieżnobiałe włosy i sięgającą do pasa brodę, a jego ubranie składa się ze zwykłego, błękitnego płaszcza, wysokich butów i spiczastego kapelusza.
W „Hobbicie”, który stanowi prolog dla najważniejszych wydarzeń z bajkowego Śródziemia, Gandalf pojawia się w charakterze inicjatora wyprawy do groty groźnego smoka Smauga, który miał zagarnąć skarby przodków Thorina. Werbuje do wyprawy trzynastu krasnoludów oraz hobbita Bilbo Bagginsa, którego uważa za zręcznego włamywacza. Wskazuje wędrowcom drogę, później zaś znika, by podążać własną ścieżką, pojawiając się jedynie w trudnych sytuacjach, które wymagają jego ingerencji i użycia magii.
Gandalf żywi wielką sympatię dla hobbitów, szczególnie zaś do rodu, z którego wywodzi się Bilbo. Dobrotliwymi żartami stopniowo przekonuje swego towarzysza o jego wartości i predyspozycjach do podjęcia walki nawet z najgroźniejszym wrogiem, dzięki swojej wszechwiedzy widzi bowiem wielki potencjał hobbita. Ta sama mądrość daje mu również doskonałą znajomość topografii, historii i charakteru całego Śródziemia, łącznie ze umiejętnością posługiwania się licznymi językami i dialektami tej krainy. Jest bardzo lubiany przez wszystkich jej mieszkańców: elfy, Wielkie Orły, hobbitów, krasnoludów, a nawet ludzi, sprawia bowiem wrażenie niezwykle dobrotliwego i zawsze gotowego do niesienia innym pomocy. W kilku miejscach akcji daje się jednak poznać również jako surowy mędrzec, który w pełni odpowiada za swoje wybory i w związku z tym nigdy ich nie zmienia.
Czarodziej zajmuje się wyłącznie białą magią, ale nie nadużywa jej w codziennym życiu, toteż jego zdolności często postrzegane są przez pryzmat zaledwie efektownych sztuczek z ogniem i światłem, które są jego specjalnością. Jego działania mają zawsze na uwadze dobro ogółu, toteż nie interesuje się skarbem, po który idzie zainicjowana przez niego wyprawa, czuwając jedynie nad jej bezpieczeństwem.
W kolejnych częściach sagi czarodziej umiera i odradza się jako Gandalf Szary. Pod tą postacią wystąpi we „Władcy pierścieni” przejmując władzę nad całością sił walczących przeciwko Sauronowi, tutaj zaprezentuje również pełnię możliwości swojej magii i mądrości.
Podobne wypracowania do Tolkien „Władca Pierścieni” - charakterystyka Gandalfa
- Olga Tokarczuk „Prawiek i inne czasy” - recenzja książki
- Mary Lennox - opis postaci. Frances Hodgson Burnett„Tajemniczy ogród”
- Adam Mickiewicz „Gdy tu mój trup...” - interpretacja i analiza wiersza
- Zbigniew Herbert „Apollo i Marsjasz” - motyw artysty - opracowanie
- Guillaume Apollinaire - biografia, życiorys
- Motyw Boga w literaturze - opracowanie
- „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego jako powieść kryptopolityczna
- Stefan Żeromski - biografia, życiorys
- Łukasz Górnicki „Dworzanin polski” - cechy idealnego dworzanina - Idealny dworzanin według Łukasza Górnickiego
- Opis urodzin - opowiadanie o urodzinach
- Fiodor Dostojewski „Zbrodnia i kara” - motyw zbrodni i kary - opracowanie
- William Szekspir „Romeo i Julia” - Opowiadanie na podstawie dramatu: historia miłości Romea i Julii
- Stanisław Lem - twórczość. Ogólna charakterystyka
- Jerome David Salinger „Buszujący w zbożu” - recenzja książki
- Henryk Sienkiewicz „Quo vadis” - charakterystyka Ligii
- Powieść historyczna jako gatunek literacki. Cechy powieści historycznej
- Adam Mickiewicz „Dziady”- kompozycja i walory artystyczne „Dziadów” kowieńsko-wileńskich
- Motyw dziecka w literaturze - Motyw sieroty w literaturze. Opracowanie
- Adam Mickiewicz „Pieśń Filaretów” - interpretacja i analiza utworu
- Józef Czechowicz „Na wsi” - interpretacja i analiza wiersza