William Szekspir „Romeo i Julia” - Opowiadanie na podstawie dramatu: historia miłości Romea i Julii

Romeo Monteki przechadzał się wśród prastarych zabudowań Werony i oglądał krwisto czerwone słońce, które właśnie zachodziło za linię horyzontu. Chłopak rozmyślał o swojej ukochanej – Julii. Był w niej nieszczęśliwie zakochany. Kiedy dowiedział się, że Julia ma pojawić w się na zorganizowanym przez Kapuletich balu maskowym, postanowił też się tam wybrać. Było to ogromne ryzyko, gdyż Romeo pochodził z rodziny Montekich, która była skłocona w Kapuletimi. Gdyby tam go rozpoznali, mogłoby się to źle skończyć.

W tym czasie w domu Julii kończono przygotowania do uroczystego balu. Panienka została poinformowana przez rodziców, że jest już w wieku odpowiednim do zamążpójścia. Matka Julii opowiadała jej o przystojnym i niezwykle zamożnym Parysie, który chciałby ją poślubić. Dziewczyna rozmawia o tym również ze swoją ukochaną niańką – Martą. Ta radzi jej posłuchać woli opiekunów. Niedługo po zakończeniu przygotowań, rozpoczyna się maskarada.

Na wystawnym przyjęciu pojawił się Romeo. Ten na początku poszukuje obiektu swoich westchnień, jednak w pewnej chwili dostrzega Julię. Rozpoczynają ze sobą sekretną rozmowę, wymieniają się pocałunkiem. Wkrótce potem zostają rozdzieleni, kiedy Romea rozpoznaje Tybalt. Gdyby nie postawa ojca Julii który respektuje prawa gościnności), kochanek zostałby natychmiast zabity. Romeo postanawia spotkać się z Julią w ogrodzie. Tam przypadkowo słyszy monolog Julii o tym, jak bardzo zaskoczyła ją miłość do niego. Romeo nie pozostaje w ukryciu. Odpowiada ukochanej, kocha ją, porównuje ją do gwiazd na niebie, prawi piękne słowa o miłości i na własne życie przysięga, że to, co czuje do Julii, jest prawdziwe.

Kochankowie decydują się na zawarcie małżeństwa. W tym celu Romeo udaje się do ojca Laurentego, który ma po kryjomu udzielić im tego sakramentu. Wszystko odbywa się po cichu. Marta, niańka Julii, pomaga młodym. Wtedy też dochodzi do tragicznej scysji pomiędzy Romeem a Tybaltem z rodziny Kapuletów, w wyniku której Romeo zabija Tybalta powodowany żądzą zemsty za zabicie Merkucja. Julia wybacza mężowi postępek. Nazajutrz mąż musi w pośpiechu uciekać z sypialni narzeczonej. Z rozkazu księcia zostaje skazany na wieczne wygnanie do Mantui. Tam też bohater zamierza przeczekać dalsze wydarzenia, powierzając pieczę nad życiem ukochanej księdzu Laurentemu, który stoi po stronie zakochanych.

Rodzice Julii zmuszają ją do poślubienia bogatego Parysa. Aby uniknąć wielożeństwa, kobieta udaje się po radę do spowiednika. Ten wręcza jej tajemniczy eliksir, który ma wprowadzić ją w stan przypominający śmierć. Po zażyciu fiolki bohaterka będzie przez kilka dni wyglądała na martwą. Obudzi się natomiast w ramionach kochanka po złożeniu jej ciała do rodzinnego grobowca. Zadaniem Laurentego jest zawiadomienie Romea o zamierzeniach Julii. Kobieta, choć ma wątpliwości, wypija całą zawartość fiolki.

W domu wszyscy myślą, że dziewczyna popełniła samobójstwo. Wieść o tym wydarzeniu szybko dochodzi do uszu Romea, który nie zwlekając, udaje się do pobliskiego aptekarza po truciznę. Pojawia się w grobowcu Kapuletich, zabija Parysa i nad ciałem Julii spożywa truciznę, która ma go zabić w ciągu kilku chwil. Wtedy Julia odzyskuje przytomność. Romeo umiera, Julia sięga po sztylet i nie widząc sensu w życiu bez ukochanego, przebija swoją pierś.

Kochankowie zostają odnalezieni przez członków obydwu rodów. Nad ich zwłokami dochodzi do pojednania zawistnych sobie rodów Kapuletich i Montekich. Śmierć dzieci ocaliła rodziców.