Joanna Papuzińska - wiersze dla dzieci - ogólna charakterystyka

Joanna Papuzińska do wspaniała poetka, która swoje życie oraz twórczość poświęciła dzieciom. Jej wiersze poruszają naprawdę różnorodną tematykę, dzięki czemu zaspokajają rozmaite potrzeby najmłodszych czytelników.

W tomiku wierszy zatytułowanych „Hulajnocka” autorka zaprasza dzieci do świata przyrody. Zawarte tam utwory w sposób bezpośredni lub pośredni opisują naturę i zgłębiają jej tajniki. Dziecko staje się świadkiem odkrywania magicznych mocy drzew lub zwierząt.

W wierszyku zatytułowanym „Pod bajdułem” podmiot liryczny opowiada o wspaniałej księdze, która podobno ukryta jest pod starym, tajemniczym drzewem. Osoba mówiąca w wierszu przyznaje, że od wielu lat poszukuje tego niesamowitego dzieła, jednak nie potrafi do odnaleźć. Żaden człowiek nie wie nawet, gdzie stoi stare drzewo. Podobno jest ono ogromne, ma potężne konary i grube korzenie. Autorce śni się ta wspaniała roślina i zakopana pod nią księga. Poprzez ten utwór mały czytelnik zostaje wprowadzony w świat przyrody, które jednak jest tajemniczy i aby go zrozumieć należy użyć swojej wyobraźni.

Także inne wiersze z tego tomiku przedstawiają niesamowity i niezwykle interesujący świat natury („Góra”, „ Kołysanka lisków”). Ogromną rolę w twórczości pisarki odegrały również wierszyki przeznaczone do czytania przed snem. Poetka potrafi pisać utwory, które w doskonały sposób wyciszają dziecko , a jednocześnie pobudzają jego wyobraźnię.

Do takich wierszyków należy między innymi „Kołysanka o słuchaniu”. Osoba mówiąca w utworze zaleca usypiającemu czytelnikowi aby wsłuchał się w odgłosy przyrody. W każdym wersie powtarza się słowa „słuchaj”- czy to śniegu, czy gwiazd czy też nocy i mroku. Tonacja wiersza uspokaja, wycisza a jednocześnie wzbudza w dziecku szacunek dla przyrody i gotowość do poznania tego niezwykłego, tajemniczego świata. Papuzińska napisała także wiersze, które poruszają problemy ważne dla młodego odbiorcy. W utworze „ Smutna Baba Jaga” ukazała tytułową czarownicę inaczej niż jest to w zwyczaju. Tutaj starsza kobieta jest smutna i samotna. Bardzo chciałaby przyjaźnić się z dzieci, ale wie, że wzbudza w nich lęk. Siedzi więc opuszczona na ławce i rozmyśla. Ma nawet piękny sen, w którym odwiedzają ją dzieci i pomagają w ogrodowych pracach.

W tym wierszu Papuzińska pokazuje, że nie każda Baba Jaga jest zła i wcale nie należy się jej bać. Jest to w końcu wytwór dziecięcej wyobraźni.

Poetka poruszała w swoich wierszach różnorodne tematy i prezentowała interesujących bohaterów. Potrafi nawiązać kontakt z czytelnikiem i wyjść naprzeciw jego odbiorczych potrzeb.