Halina Poświatowska „Jestem Julią” - interpretacja i analiza wiersza

„Jestem Julią” to jeden z wierszy Haliny Poświatowskiej, który odwołuje się do tradycji wielkich literackich romansów. W swoich wierszach poetka przywołała także postać Izoldy Złotowłosej, ukochanej Tristana. Podstawową wspólną cechą tych motywów jest tragizm niespełnionej miłości. Czy w „Jestem Julią” zostało przedstawione właśnie takie uczucie?

Podmiotem lirycznym jest kobieta. Mówi o sobie, że ma 23 lata i dotknęła już miłości, która miała gorzki smak. Porównuje ona uczucie do filiżanki kawy. Czarny płyn pomimo gorzkiego smaku ma właściwości pobudzające. To samo spowodowały emocje wywoływane przez ukochaną osobę – przyspieszyły rytm serca.

Druga strofa utworu stanowi nawiązanie do znanej sceny balkonowej. Miłość odeszła, podmiot liryczny stoi w miejscu, z którego nie może jej gonić, odgrodzony jest przecież barierą. Zagryza więc wargi, krzyczy, by powróciła, jednak uczucie odchodzi. Nie ma już szans na jego ponowne przyjście.
   
W trzeciej strofie ponownie oglądamy Julię. Jedyną różnicą jest to, że ma tysiąc lat. „Jestem Julią / mam tysiąc lat / żyję” – ostatni wers utworu, chociaż składa się zaledwie z jednego słowa, jest bardzo zastanawiający. Ów niewyobrażalnie długi okres, to skutek cierpień ciągnących się po utracie ukochanej osoby. Faktycznie mogło to być zaledwie kilka godzin, ale subiektywnie taki upływ czasu odczuwalny jest zupełnie inaczej. Julia żyje, to jej „zwycięstwo” w walce z odrzuceniem. Tysiąc lat to symboliczna liczba wskazująca na tradycję, na uniwersalność tematu, który pojawia się od wieków w literaturze.

Wiersz został napisany prostymi słowami. Poetka unika zbędnego patosu, tworzy łatwą do zrozumienia opowieść. Zawiera w niej dwa aspekty działania miłości. Z jednej strony działa pobudza do działania, dodaje niezbędnej życiowej energii. Drugi jest znacznie bardziej mroczny. Objawia się zagryzionymi wargami, tęsknotą, głośnym krzykiem. Poza epitetami warto zwrócić uwagę na metafory, gdyż to one najpełniej obrazują miłość: „dotknąć miłości” oraz „rozkołysane zmysły”. Szczególnie ta druga, w sposób dogłębny oddaje specyfikę tego uczucia.

„Jestem Julią” to opowieść o sile miłości. Z tego, jak potężna jest jej moc doskonale zdaje sobie sprawę podmiot liryczny. Przecież może ona prowadzić od stanów niemalże euforycznych do długotrwałego cierpienia. Autorka w doskonały sposób przemyca również nawiązanie do tradycji literackiej.