Maria Kownacka „Plastusiowy pamiętnik” - opracowanie utworu

Utwór pod tytułem „Plastusiowy pamiętnik” autorstwa Marii Kownackiej powstał i został wydany w roku 1936 i od tamtych czasów wciąż cieszy się niesłabnącą sympatią następnych pokoleń młodych Polaków. Książka ta obecnie jest lekturą obowiązkową dla klas pierwszych szkoły podstawowej, dzieci wciąż chętnie po nią sięgają, aby przeczytać o ciekawych przygodach plastelinowego ludka, jakim jest niezwykle sympatyczny, główny bohater książki – Plastuś.

Maria Kownacka w utworze „Plastusiowy pamiętnik” przedstawia życie, perypetie i przygody małego plastelinowego ludka o wdzięcznym imieniu Plastuś. Razem z nim przeżywamy wspaniałe przygody, śmieszne wydarzenia i te smutne. Narratorem książki jest właśnie Plastuś. Został on ulepiony przez uczennicę pierwszej klasy – Tosię na pierwszych zajęciach po wakacjach. „(…) a Tosia ulepiła mnie – takiego malutkiego ludzika. Ja mam duży, czerwony nos, odstające uszy i zielone majteczki. Tosia mi zrobiła ołówkiem oczy i zaraz zacząłem patrzeć na wszystkie strony. A jak Tosia przylepiła mi uszy, to zaraz zacząłem słuchać, co się w klasie dzieje”.

Od tego czasu Plastuś jest mieszkańcem piórnika Tosi. Tam poznaje swoich przyjaciół – ołówka, gumkę-myszkę, scyzoryk, stalówkę i kałamarz. Rzeczy z piórniczka Tosi tworzą razem małą społeczność, która komentuje wszystkie wydarzenia zaistniałe w klasie dziewczynki. Często przybory z piórnika są nie tylko świadkami, ale i uczestnikami tych wydarzeń, jak na przykład, kiedy Zosia pożycza je od Tosi i niszczy je (wyszczerbia scyzoryk, gryzie boczki ołówka) lub kiedy Plastuś zostaje powieszony na choince jako ozdoba Bożonarodzeniowa.
\
Poprzez opowieści Plastusia zapisywane w jego pamiętniczku, mamy też okazję przyjrzeć się życiu szkolnemu w podstawówce. Sama książka ma wartości edukacyjne i opowiada o życiu i zasadach funkcjonowania małej szkolnej społeczności. Plastuś opowiada o tym, jak Tosia zostaje porządkową i jakie to jest wspaniałe zajęcie (pielęgnowanie kwiatów, dbanie o czystość wspólnej klasy, wypraszanie pozostałych uczniów z klasy podczas przerwy, czy zmywanie tablicy).

Ciekawą przygodą jest też historia powstania odznaczenia dla porządkowych, którzy mają dbać o kwiaty przyniesione do klasy przez dziewczynki. Panny z włóczki, które wyskoczyły z piórnika bardzo chciały zobaczyć, czym jest kaktus. Tak się tym zainteresowały, że gdy podeszły bliżej, zaczepiły się o niego i zawiesiły na nim. Później pani nauczycielka powiedziała, że potrzeba kogoś, aby opiekował się kwiatkami i że trzeba wymyślić odznakę dla tych chętnych. Zaproponowano, żeby odznaką zostały panny z włóczki.

Plastuś jest sympatycznym, subiektywnym bohaterem-obserwatorem. Dzięki jego postaci dowiadujemy się, co należy, a czego nie powinno się robić. Plastuś łagodnie krytykuje postawę na przykład nieznośnego chłopaka – Witka, który jest szkolnym rozrabiaką. Pewnego dnia Plastuś zostaje powieszony przez Tosię na choince jako ozdoba bożonarodzeniowa. Kilka dni później ze świątecznego drzewka zabrał go Witek. Przechowywał go przez kilka następnych dni na ławce poplamionej atramentem. Bohater był bardzo przestraszony i tęsknił do pogodnej i dobrej Tosi. Plastuś w swoim pamiętniczku pisze, że Witek, który go porwał, to niedobry i nieposłuszny chłopak, który wszystkim robi na złość i że taka postawa jest niepoprawna.

Książka Marii Kownackiej „Plastusiowy pamiętnik” to wspaniała książka dla dzieci kształtująca osobowość i charakter dziecka, propagująca jak najbardziej pozytywne postawy takie jak życzliwość, dobroć, koleżeństwo. Książka ta jest edukacyjna, pełna wartościowych treści w przyjemnej oprawie.