Charles Perrault „Śpiąca królewna” - streszczenie baśni

Dawno temu w pięknym królestwie żyli król i królowa, którzy bardzo pragnęli mieć dziecko. Pewnego dnia, gdy królowa brała kąpiel, z rzeki wyskoczyła żaba i obiecała, że nim minie rok doczeka się potomstwa.

Przepowiednia spełniła się i królowa powiła córeczkę. Nazwano ją Różyczką. Rodzice wydali na jej cześć wspaniałą ucztę, na którą zaprosili dwanaście wróżek, aby otoczyły nowo narodzone dziecko opieką. W królestwie było ich trzynaście, jednak dla ostatniej zabrakło złotej zastawy. Wróżka postanowiła zemścić się za to, że nie została zaproszona i rzuciła na małą księżniczkę klątwę, która w piętnastym roku życia miała doprowadzić do jej śmierci poprzez ukłucie wrzecionem. Na szczęście ostatnia z dobrych zaproszonych wróżek, która nie zdążyła jeszcze wypowiedzieć swojego życzenia, złagodziła okropne zaklęcie, zamieniając śmierć w stuletni sen. Przerażony król, chcąc uchronić ukochaną córkę nakazał usunąć z całego królestwa wszystkie wrzeciona.

Królewna rosła piękna i dobra, była cnotliwa i roztropna. W dniu swoich piętnastych urodzin została w pałacu sama i postanowiła zobaczyć wszystkie komnaty. Spacerowała, zaglądała do pokoi, obserwowała nowe pomieszczenia. Nagle znalazła się przed maleńkimi drzwiami. Zajrzała do środka, a tam siedziała stara kobieta z wrzecionem i przędła len. Zaciekawiona królewna także chciała spróbować, ale ledwo dotknęła wrzeciona, spełniła się zła przepowiednia. Dziewczynka usnęła, a wraz z nią król, królowa, poddani i całe królestwo. Wokół zamku wyrósł cierniowy żywopłot, który bronił dostępu do wejścia.

Po świecie rozeszła się wieść, że na zamku jest uśpiona królewna, na którą rzucono klątwę, a wraz z nią śpią wszyscy mieszkańcy pałacu. Wielu młodych królewiczów próbowało uwolnić dziewczynę, ale nie mogli przedrzeć się przez ciernie. Niektórzy umierali zatrzymani przez żywopłot. Kiedy minęło sto lat i Różyczka miała się obudzić, pewien odważny młodzieniec postanowił wyrwać ją ze szponów klątwy. Bardzo zależało mu na uwolnieniu królewny, dlatego nie bał się niczego. Zły czar tracił swoja moc, cierniowy żywopłot zamienił się w piękne kwiaty, zatem młodzieniec bez trudu dostał się do pałacu. Gdy odnalazł śpiącą królewnę był tak oczarowany, że złożył pocałunek na jej ustach. Różyczka obudziła się ze stuletniego snu. Obudził się też król, królowa, dworzanie i poddani.

Księżniczka i królewicz wzięli ślub. Wydano im wspaniałe, huczne wesele. Państwo młodzi żyli długo i szczęśliwie.