Salinger „Buszujący w zbożu” - charakterystyka Holdena Caulfielda

Bohater powieści „Buszujący w zbożu” to siedemnastoletni Amerykanin, pochodzący z zamożnej rodziny. Holden Caufield jest jednocześnie narratorem swojej opowieści, przebywając w szpitalu, wspomina kilka dni ze swej ucieczki ze szkoły. Od tego wydarzenia minęło już kilka miesięcy, Holden ocenia je więc z pewnej perspektywy.

Holden ma młodszą siostrę, Phoebe, którą bardzo kocha i z którą znajduje wspólny język, oraz starszego brata, który nie pojawia się w powieści, dowiadujemy się o nim, że jest scenarzystą. Z jednej strony Holden jest dumny z brata, który ma zdolności pisarskie, z drugiej zarzuca mu, że sprzedaje je na potrzeby filmu, który nie jest prawdziwą sztuką. Rodzeństwo straciło najmłodszego brata, Alika, który zmarł w dzieciństwie. Holden często go wspomina, paradoksalnie młodszy, nieżyjący brat jest dla niego wzorem, a pamięć o nim mobilizuje go do zmiany swojego postępowania. Rodzice mieszkają w Nowym Jorku, jego ojciec pracuje jako radca prawny, a matka prowadzi dom. Holden ma poczucie, że on z rodzeństwa spisuje się najgorzej, nie odnosi sukcesów, nie jest tak dobry jak Phoebe i wciąż zawodzi rodziców: „Szczerze mówiąc, ja jeden nie udałem się w rodzinie. Starszy mój brat – D.B. – jest pisarzem i w ogóle błyszczy; Alik, ten, który umarł, jak wam już wspomniałem – był nadzwyczajny. Tylko ja się nie udałem”.

W chwili, gdy rozpoczyna się historia, Holden zostaje po raz czwarty usunięty ze szkoły. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia, a on nie może cieszyć się z powrotu do domu. Nie zaliczył czterech przedmiotów, choć nauka nie sprawia mu większych problemów, po prostu nie chce mu się do niej przykładać. Nie zależy mu na ukończeniu szkoły i rozpoczęciu dorosłego życia. Właściwie Holden nie ma planów, między innymi to zarzuca mu siostra, że nie wie, co chce robić. Wówczas brat zdradza jej swoją misję, zamierza uciec i ratować tych, którzy stoją nad przepaścią. Ten niejasny ale szlachetny zamiar, świadczy o jego idealizmie. Holden nie może się pogodzić z tym, że rzeczywistość nie przystaje do jego wyobrażeń. To dlatego tak surowo ocenia ludzi i siebie także. Dlatego jest tak krytycznie nastawiony do świata: „Nie masz nawet pojęcia, jak nienawidzę szkoły. Ale chodzi nie tylko o szkołę. Nienawidzę jeździć windą, (...), nienawidzę facetów wciąż przymierzających spodnie u „Brooksa”, nienawidzę mieszkać w Nowym Jorku (...) nienawidzę taksówek”. Holden jest wnikliwym obserwatorem, jednak dostrzega przede wszystkim ciemne strony rzeczywistości i ludzi. Posądza dyrektora szkoły, iż w swych opiniach o uczniach kieruje się zasobnością  portfela rodziców, o Sally sądzi, że jest pustą, i sztuczną kokietką, o kolegach ze szkoły mówi: „W Pencey roi się od złodziei. Chłopcy przeważnie pochodzą z bogatych rodzin, a mimo to wciąż trafiają się kradzieże. Im droższa szkoła, tym więcej złodziei, słowo daję! ”.

Siedemnastolatek, będący u progu dorosłości, nie potrafi się odnaleźć w świecie. Buntuje się przeciwko wszystkiemu, łamie zakazy, ucieka ze szkoły, spotyka się z prostytutką, wreszcie chce uciec z domu. Jego zachowanie jest nieodpowiedzialne, przypomina zachowanie dziecka, które myśli tylko o chwili obecnej. Holden chce uciec, ale nie wie dokąd, ani po co. Chce sprostać oczekiwaniom rodziców, ale nie potrafi się zmobilizować do nauki. Wydaje się, że pragnie pozostać w świecie dziecka, nie chce przekraczać tej granicy dorosłości. Świat dorosłych uważa za przekłamany, opanowany przez komercję i fałszywy. Jednocześnie demonstruje zachowania typowo dorosłe, takie jak palenie papierosów, picie alkoholu, przeklinanie, czy sprowadzenie do pokoju prostytutki. To też jest postawa dziecka, czerpanie przyjemności, bez ponoszenia konsekwencji. W osobowości Holdena jest wiele sprzeczności, jest typem intelektualisty, ceni sobie wiedzę, ale nie potrafi tego przełożyć na wyniki w szkole, nienawidzi ludzi, ale w szpitalu odczuwa ich dotkliwy brak, pogardza światem dorosłych, ale sam do niego dąży.