Św. Piotr Apostoł - charakterystyka postaci biblijnej, życiorys

Św. Piotr, który początkowo nosił imię Szymon był rybakiem. Pochodził prawdopodobnie z jednej z miejscowości położonych nad jeziorem Genezaret.Był synem rybaka Jony z Betsaidy. Mieszkał w Kafarnaum. Podczas pracy spotkał Jezusa, który powołał go w poczet swoich uczniów i nadał mu imię Piotr. Znana jest także historia o uzdrowieniu teściowej Piotra.

Apostoł był uważany za najważniejszego z grona dwunastu. W Ewangeliach zawsze jest wymieniany jako pierwszy. To jemu też Jezus zapowiedział, że jest skałą, na które zbuduje Kościół. Piotr towarzyszył Jezusowi podczas przemienienia na górze Tabor oraz wtedy, gdy Chrystus wskrzesił córkę Jaira.

To Piotr był także tym apostołem, który prosił Jezusa, aby mu pozwolił przejść do siebie po wodzie. Apostoł przestraszył się jednak, gdy zawiał silny wiatr. Wtedy zaczął tonąć. Jezus wyciągnął go, a wtedy Piotr stwierdził, że Jezus jest prawdziwym Synem Bożym.

Podczas męki Zbawiciela zaparł się Go jednak trzykrotnie, co Jezus zresztą przepowiedział. Potem bardzo żałował swojego postępku. Po zmartwychwstaniu Chrystusa stał się przywódcą Jego uczniów. To on był jednym z tych, których zmartwychwstały Chrystus spotkał w drodze do Emaus. To on również, jak dowiadujemy się z „Dziejów Apostolskich”, podjął decyzję o przyjmowaniu do grona uczniów nie-Żydów.

Swoją działalność prowadził poza Jerozolimą. Głosił chrześcijaństwo miedzy innymi w Samarii i Jaffie, założył gminę chrześcijańską w Rzymie.

„Dzieje Apostolskie” opisują działalność św. Piotra. Wygłaszał on kazania, czynił cuda. Był także więziony przez Heroda i skazany na śmierć. Został jednak uratowany przez anioła, który wyprowadził go z więzienia. Apostoł uciekł do Cezarei a potem do Rzymu. Odbywał stąd swoje misje apostolskie do Italii.

Piotr brał udział w Soborze Jerozolimskim, gdzie poparł św. Pawła w jego poglądach na temat zaniechania obowiązku obrzezania wszystkich nowochrzczonych. Pełnił rolę biskupa, najpierw w Antiochii a potem w Rzymie, co sprawiło, że stał się pierwszą głową Kościoła. Od jego imienia Watykan nazywany jest też Stolicą Piotrową. Podczas pełnienia urzędu biskupa Rzymu - papieża napisał pierwsza w historii Kościoła Encyklikę, w której kierował do prześladowanych w Azji Mniejszej chrześcijan słowa pocieszenia i otuchy. Jego listy zaliczane są do kanonu ksiąg świętych i stanowią cześć Nowego Testamentu.

Zmarł śmiercią męczeńską około 67 r. n.e. podczas prześladowań chrześcijan przez Nerona. Ukrzyżowano go głową w dół, gdyż sam stwierdził, ze nie jest godzien umierać w taki sam sposób, jak Jezus. Jego grób znajduje się w Watykanie, w miejscu, gdzie zbudowana została potem bazylika, uznawana za jedna z najważniejszych świątyń katolickich.

Św. Piotr jest przedstawiany jako starzec ze złotymi kluczami w ręku. Trzyma także zwój lub księgę, laskę lub miecz. Można zobaczyć jego wizerunki z kogutem, rybą. Często przedstawiany jest także tak, jak został ukrzyżowany - głową w dół. Nierzadko występuje razem ze św. Pawłem, który, według tradycji, został zamordowany tego samego dnia, dlatego święto obu apostołów obchodzone jest razem - 29 czerwca.

Św. Piotr jest czczony jako patron papieży, ale także piekarzy, żniwiarzy, szklarzy, stolarzy i szewców, zegarmistrzów, garncarzy, murarzy, budowniczych mostów, kamieniarzy, rybaków, marynarzy, rozbitków morskich, pokutników oraz dziewic.

Postać św. Piotra jest często przywoływana w literaturze i sztuce. Jego postać wprowadził do swojego dzieła „Quo Vadis” Henryk Sienkiewicz.