Opis zwierzęcia - Opis kota

Na świecie możemy spotkać wiele gatunków zwierząt. Niektóre z nich człowiekowi udało się udomowić i od tej pory stały się jego kompanami na dobre i złe. Jedne,  jak na przykład konie przez wiele wieków pomagały ludziom, najpierw jako środek transportu, później natomiast jako wsparcie przy pracach na roli. Jednak ja chciałabym opisać innego udomowionego przez człowieka czworonoga, a mianowicie kota. Są mi one o tyle bliższe, ponieważ już od kilku lat w moim domu mieszka śnieżnobiały pers, Sonia.

Koty już przed wiekami umilały czas zarówno na dworach królewskich jak i w domach zwykłych poddanych. Hodowano je jednak nie tylko ze względów towarzyskich. Były one także doskonałe w tępieniu drobnych szkodników, takich jak myszy, które utrudniały życie ludziom. W dzisiejszych czasach jednak koty stały się już typowymi pupilami człowieka i rzadko zdarzają się przypadki, aby polowały one na gryzonie. Tak też jest z moją Sonią.

Jest ona ślicznym persem białego koloru, natomiast jej końce łapek są koloru czarnego. Sprawia to wrażenie, jakby miała na swoich nóżkach założone skarpetki. Ma także małe szpiczaste uszy, dzięki którym doskonale słyszy nawet najmniejszy szmer. Jej długie wąsy zawsze podnoszą się kiedy jest zdenerwowana, dzięki temu możemy w bardzo łatwy sposób rozpoznać w jakim obecnie znajduje się nastroju. Jednak najbardziej w niej podobają mi się ogromne zielone oczy. Cechą charakterystyczną wszystkich persów jest długa, gęsta puszysta sierść. Oczywiście jest ona przepiękna, jednak jej pielęgnacja jest bardzo czasochłonna. Co wieczór z mamą szczotkujemy naszego kotka, ponieważ w przeciwnym razie jej futerko poplątałoby się brzydko i mogło by przeszkadzać w poruszaniu. Systematyczna pielęgnacja jest tym bardziej ważna, że co kilka miesięcy jeździmy z Sonią na wystawy, gdzie jest ona surowo oceniana przez jury. Jednak już kilkakrotnie udało jej się zdobyć w takich konkursach zaszczytne pierwsze miejsce.

Mój kot jest także cudownym kompanem podczas zabawy w ogrodzie. Uwielbia przebywać na świeżym powietrzu i bawić się ze mną w najróżniejsze gry. Jego ulubioną jest toczenie kłębka wełny. Polega ona na tym, iż ja poruszam kulkę wełny po trawie i energicznie pociągam go za koniec, który trzymam w swej dłoni. Sonia natomiast biega szybko za poruszającym się motkiem, próbując go chwycić. Jest to bardzo śmieszny widok, a ona jest tak zabsorbowana tym, by pochwycić uciekający przedmiot, że często nie zauważa nawet pomniejszych przeszkód na swojej drodze. W taki sposób mogę bawić się z nią nawet kilka godzin, ponieważ jest to tak nieprzewidywalna zabawa, że nawet nie dostrzegam jak czas szybko upływa.

Reasumując, uważam, że nie psy, a koty powinny być uważane za najlepszego przyjaciela człowieka, czego przykładem może być właśnie mój kociak. Myślę, ze z żadnym innym chomikiem czy świnką morską nie potrafiłabym tak wspaniale spędzać czasu i nie obdarzyłabym go tak wielką miłością. Mam nadzieję, że nie jestem odosobniona w moich sądach i z pewnością znajdą się również inne osoby, które będą podzielać moje zdanie.