George Byron „Giaur” - cechy epoki romantyzmu na podstawie „Giaura”

„Giaur”, autorstwa angielskiego twórcy George'a Byrona, jednego z najwybitniejszych twórców epoki romantyzmu, jest klasycznym przykładem utworu romantycznego. Kumuluje większość cech charakterystycznych dla tej epoki.

„Giaur” należy do gatunku synkretycznego. Łączy w sobie zarówno elementy epiki, liryki, jak i dramatu. Posiada poza tym fabułę - w utworze przedstawione są losy Giaura, który - pomściwszy śmierć ukochanej - odwraca się od świata. Pojawiają się tu także liczne opisy uczuć, zaś końcowa spowiedź Giaura jest typowym przykładem lirycznym. Natomiast cechami charakterystycznymi dla dramatu są występujące w tekście dialogi; przy spowiedzi głównego bohatera czy podczas pojedynku Giaura z Hassanem.

W utworze pojawia się wielu narratorów. Narrator organizujący przedstawienie historii Giaura, Arab opowiadający o zwyczajach muzułmańskich i tajemniczości tytułowego bohatera, Giaur oraz Hassan. Narracyjność (połączona wszakże z liryzacją) jest kolejnym elementem reprezentującym epokę romantyzmu i występującym w utworze Byrona. Fabuła utworu jest fragmentaryczna, epizodyczna i pozbawiona chronologii. Wydarzenia przedstawione zostały za pomocą inwersji czasowej, tzn. w innej kolejności, niż miały miejsce. Scena otwierająca utwór przedstawia Giaura jadącego na koniu po śmierci ukochanej Leili. Dopiero po tej scenie poznajemy całą historię ich miłości.

Giaur jest przykładem bohatera romantycznego, zwanego także - od nazwiska autora - bajronicznym. Mężczyzna z powodu nieszczęśliwej miłości odwraca się od świata. Wyrusza w podróż w poszukiwaniu szczęścia i harmonii w życiu. Giaur nienawidzi Hassana za śmierć ukochanej, cierpi z miłości, rozpacza po stracie ukochanej. Jest on człowiekiem porywczym, gwałtownym i kierującym się w życiu głównie emocjami.

Akcja powieści poetyckiej rozgrywa się w około 1799 roku, w Grecji znajdującej się pod panowaniem Turcji. Odwołanie się do historii to kolejny element składający się na cechy epoki romantyzmu. Ważną cechą pojawiającą się w powieści „Giaur” jest orientalizm. U Byrona można dostrzec fascynację egzotyczną kulturą i językiem tureckim. Autor przeniósł do swojego dzieła wiele terminów tureckich, takich jak: harem, emir, baszta czy ramazan.