Molier „Skąpiec” - charakterystyka bohaterów drugoplanowych

Życie Moliera, który naprawdę nazywał się Jean Baptiste Poquelin pełne było tułaczki, przygód i niesamowitych wydarzeń, jednak to jego dzieła osławiły jego imię. Biografia Moliera obfituje w nagłe zwroty akcji: początkowe zatrudnienie na dworze królewskim, dwanaście lat tułaczki w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na stworzenie teatru, czasowy pobyt na dworze księcia Conti, przychylność samego Ludwika XIV, zmienne powodzenie wystawianych przez siebie sztuk czy trudne momenty z groźbą ekskomuniki włącznie.

„Skąpiec” pierwszy raz wystawiony został w 1668 roku i z biegiem czasu stał się jedną z najbardziej znanych sztuk francuskiego dramatopisarza.

Oprócz głównej postaci, czyli Harpagona, Molier przedstawia nam całą gamę postaci, które okazują się nie mniej wyraziste niż tytułowy skąpiec. Kleant jest synem Harpagona. Młodzieniec zakochuje się w Mariannie, którą chce poślubić jego ojciec. Z jednej strony odczuwa przymus poddania się woli ojca, ponieważ w rozmowie z siostrą przyznaje, że powinien porozmawiać z Harpagonem, zanim zdecyduje się na jakikolwiek związek. Z drugiej nie może stłumić uczucia, jakim darzy Mariannę. Uczynny, chce jej pomagać w trudnościach finansowych. Jest obiektem oskarżeń ojca zarzucającego mu kradzież. Nie waha kłócić się z nim, kiedy wychodzi na jaw, iż to Harpagon chciał pożyczyć mu pieniądze na ogromny procent. Jest przebiegły i sprytny – aby osiągnąć to, co planuje, czyli małżeństwo z Marianną, ucieka się do podstępu uknutego ze swatką Frozyną. Przejmuje także skrzynię z kosztownościami należącą do ojca, by później wymienić ją za narzeczoną.

Siostrą Kleanta jest Eliza ze wzajemnością zakochana w Walerym. Nie potrafi sprzeciwić się gniewowi ojca, zamiast twardo obstawać przy swoim zdaniu, ucieka się jedynie do próśb i błagań o zgodę na swój związek z ukochanym. Gdy Harpagon każe jej pilnować zastawy na urządzonym przez siebie przyjęciu – posłusznie spełnia jego wolę. Nie jest to zbyt wyrazista postać w dramacie, jednak odczuwamy do niej sympatię i kibicujemy jej związkowi z Walerym.

Walery z kolei jawi nam się jako zdolny do poświęceń młody człowiek, który konsekwentnie realizuje swoje plany w stosunku do Elizy. Aby być bliżej ukochanej, zatrudnia się jako zarządca w domu Harpagona i stara się manipulować swoim pracodawcą, udając przed nim, że jest po jego stronie. Doradza także swojej ukochanej, aby postępowała według jego wskazówek (udawała chorobę, by zyskać na czasie i odwlec małżeństwo z Anzelmem), co przynosi zamierzone efekty.

Marianna, podobnie jak Walery, jest córką Anzelma (jak się później okazuje Tomasza d’Alburci). Przedstawiana jest jako osóbka piękna i czuła. Jest uosobieniem kobiecości, wdzięku i oddania. Opiekuje się chorą matką i ze wzajemnością kocha się w Kleancie. Zdając sobie sprawę, ze może być wydana za Harpagona, postanawia zgodzić się na organizowany spisek w celu zapobieżenia temu wydarzeniu.

Frozyna jest swatką, która próbuje połączyć Harpagona z Marianną tylko dlatego, że ma nadzieję na sowitą zapłatę. Kiedy jednak odkrywa, że nie wyciśnie ze skąpca ani grosza, zaczyna żywić nadzieję na uzyskanie zapłaty od matki Marianny. W efekcie jednak pomaga młodym uknuć spisek przeciwko Harpagonowi. Jest to kobieta sprytna, obrotna, potrafiąca zadbać o własne interesy, a jednocześnie kłótliwa i żądna pieniędzy.

Drugoplanowymi bohaterami są także Anzelm, który na końcu okazuje się zaginionym Tomaszem d’Alburci i Jakub – stangret Harpagona.