Król Salomon - najbogatszy człowiek wszech czasów. Na czym polegało bogactwo króla Salomona?

Salomon objął tron Izraela po swym ojcu, Dawidzie, doprowadzając monarchię hebrajską do największego rozkwitu i potęgi na przestrzeni jej dziejów. Księga Królewska Starego Testamentu tak opisuje jego bogactwo: „Waga złota, które co rok dostarczano Salomonowi, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota (…) Wszystkie naczynia, z których pił król Salomon, były złote. Również szczerozłote były wszelkie naczynia „Domu Lasu Libanu”. Nie było srebra: nie ceniono go w czasach Salomona. (…) Król Salomon bogactwem i mądrością przewyższył wszystkich królów ziemi. Wszyscy więc udawali się do Salomona, aby posłuchać jego mądrości, jaką Bóg obdarzył jego serce.”

Jego rządy doprowadziły do niezwykle prężnego rozwoju terytorialnego Izraela, ale również stały się epoką architektonicznego renesansu całej monarchii, pozostawiając po sobie wiele monumentalnych budowli. Najważniejszą z nich była świątynia w Jerozolimie, której budowę  i przyozdabianie opisuje skrupulatnie jeden z rozdziałów Księgi Królewskiej, dając wyobrażenie o jej przepychu i staranności, z jaką zaplanowano każdy, nawet najmniejszy detal. Tuż po ukończeniu wszystkich prac Salomon przeniósł tutaj Arkę Przymierza – największą ze świętości ludu izraelskiego – zapewniając jej w ten sposób godną oprawę i doskonałe zabezpieczenie.

W ciągu trzynastu lat wznoszono pałac królewski, którego wspaniałość słynęła we wszystkich okolicznych państwach, budząc u ich władców wielki podziw i zazdrość o intelekt i roztropność Salomona. Król kazał również zbudować pałac dla córki faraona i otoczyć Jerozolimę murami, ufundował też zabudowę kilku izraelskich miast.

Bogactwo Salomona i przepych panujący na jego dworze były jednak tylko zewnętrznymi oznakami i skutkami o wiele większej wartości, niż całe złoto świata – jego największym bogactwem była mądrość, którą otrzymał w darze od samego Pana Boga. Owego daru używał z ogromną roztropnością, obracając swoją wiedzę na to, by rozwijać potęgę swego państwa, sławiąc w ten sposób Jahwe, który właśnie Izrael uczynił narodem wybranym, najbliższym swemu sercu. Mądrość Salomona uczyniła go człowiekiem wielkim, zaś zbytek, którym mógł otaczać się dzięki niej, był jedynie powierzchownym symbolem potęgi Bożego natchnienia.

Za pośrednictwem osoby króla Salomona Biblia ukazuje nam, gdzie powinniśmy szukać prawdziwych wartości – czystość serca i umysłu jest jedynym, czego powinniśmy pożądać i do czego musimy dążyć zawsze za wszelką cenę; kiedy bowiem posiądziemy prawdziwą mądrość, reszta przyjdzie za nią, ujawniając się w rozmaitych formach – bądź to przez rzeczywiste bogactwo i szczęście, bądź przez umiejętność cierpliwego znoszenia swojego losu, ta bowiem jest wielkim darem dostępnym tylko ludziom o wybitnych przymiotach umysłu.