Moja przygoda nad „wodą wielką i czystą” - kartka z pamiętnika na podstawie wiersza Adama Mickiewicza

Lozanna, 18 kwietnia 1839 r.

Dzisiaj mija szósty miesiąc, od kiedy zawitałem do najpiękniejszego miejsca na świecie – do Lozanny. Kto by się spodziewał, że zaplanowany naprędce kilkudniowy wyjazd, zamieni się w ponad półroczny wojaż! Chociaż nie ma się czemu dziwić, a klimat i krajobraz Lozanny jest uroczy! Właśnie w takiej scenerii, nad wodą wielką i czystą, uświadomiłem sobie, że nie jestem już dzieckiem, że okres błogiego dzieciństwa należy już do zamierzchłej przeszłości. 

Szkoda… wtedy wszystko było prostsze! Spokojne i szczęśliwe lata spędzone w domu na wsi, której urok do dnia dzisiejszego chowam w pamięci jak największy skarb. A teraz! Ponad sześć miesięcy bawię w Lozannie i … no właśnie… tylko wspomnienia i sentymenty. Wiem, wiem, nie można żyć tylko przeszłością, ale jest to takie trudne, dorosłość jest taka trudna … Mój los podobny jest do losu wiecznego wędrowca. Odwiedziłem bowiem wiele miast, ale nigdzie nie zatrzymałem się na dłużej. Spałem w wielu miejscach, ale nie posiadam domu …a może by odwiedzić dom rodzinny? Nie, nie - to przecież niemożliwe… on już przecież nie istnieje… przeminął, jak wszystko inne zresztą! Kondycja ludzka jest bardzo nietrwała, życie...