Jan Kochanowski „Tren XIX”, Bolesław Leśmian „Urszula Kochanowska” - interpretacja i analiza porównawcza

Śmierć Urszulki Kochanowskiej i opisanie emocji towarzyszących temu wydarzeniu przez jej ojca, stworzyła nową jakość w literaturze polskiej. Dotychczas opiewano tylko znane osoby, a Jan Kochanowski stworzył cykl utworów, dedykowanych najukochańszej córce. „Treny” szybko znalazły sobie miejsce wśród najważniejszych dzieł rodzimych twórców. Nie skończyło się jednak na osobie nieszczęśliwego ojca - motyw ten był wielokrotnie używany w dziełach innych twórców. Przyjrzyjmy się zatem, jak korespondują ze sobą „Tren XIX” oraz „Urszula Kochanowska” Bolesława Leśmiana.

W „Trenie XIX” podmiot liryczny, umęczony rozpaczą, zapada w sen. Nagle jego oczom ukazuje się ukochana córka wraz z jego matką. „Spisz, Janie? czy cię żałość twoja zwykła piecze?/ Zatym-em się ocknął.” Oglądając swoje ukochane dziecko, doznaje on ukojenia w przeżywanym żalu. Widzi, że jego córka znalazła szczęście po śmierci, że jest spokojna i nie grożą jej żadne niebezpieczeństwa. Spełniły się więc jego prośby z „Trenu X”, w którym błagał Urszulkę by mu się ukazała. Jednak „Tren XIX” to nie tylko ulga jaka przychodzi do podmiotu lirycznego. Pojawia się także przestroga...