George Byron - biografia, życiorys

George Byron urodził się 22 stycznia 1788 roku w Londynie. Pochodził z biednej rodziny, która miała arystokratyczne korzenie. Razem ze swoją matką mieszkał w Szkocji. W roku 1798 otrzymał tytuł barona. Choć bardziej odpowiednim sformułowaniem byłoby, iż –  odziedziczył on tę godność po swoim dziadku.

Życie artysty było bardzo kontrowersyjne i obfite w skandale. Już podczas studiów w Cambridge, w latach 1805-1808, uwikłał się w romans. Nie byłoby to być może aż tak gorszące dla opinii publicznej, gdyby nie fakt, iż obiektem jego westchnień stał się jeden z członków uczelnianego chóru, John Edleston. Mimo tego niestosownego zachowania, Byron nie został wykluczony z życia pubilcznego Londynu. Jako szlachcic zasiadł on w Izbie Lordów. Swoją pierwszą przemowę, na tym zgromadzeniu, wygłosił 27 lutego 1812 roku. Nie wyróżniała się ona niczym szczególnym spośród innych.

Późniejsze losy poety niestety nie przysporzyły mu chwały ani chluby. Wystarczy wspomnieć chociażby o romansie z żoną premiera, Lady Lamb. Byron lubił towarzystwo kobiet. Zakochiwał się w nich szybko, ale niestety na krótko. Los wielu kochanek poety-dramaturga podzieliła również jego przyrodnia siostra. Zwiedziona obietnicami i skuszona żarem miłości, zdradziła swojego męża. Prawdopodobnie owocem miłości z Byronem była jej córka, która przyszła na świat w roku 1914. Jednakże fakt ten nie jest potwierdzony – jedynie wielka radość, która ogarnęła poetę na tę wiadomość, pozwalała myśleć osobom z jego otoczenia, iż to on jest ojcem dziecka.

Sytuacja osobista i skandaliczne plotki na temat Byrona popchnęły go do zawarcia związku małżeńskiego z Anną Isabellą Milbank. Małżeństwo z rozsądku rozpadło się już po około roku. Kobieta porzuciła swojego męża, który przez cały czas ją unieszczęśliwiał. Zabrała również córkę, której Byron nie kochał. Czy poeta żałował, że nie poświęcał czasu, uwagi ani nie darzył uczuciem dziecka? Zapewne tak, ponieważ pragnął, aby Ada została pochowana przy nim, co oczywiście, zgodnie z jego wolą, się stało.

Artysta opuścił Anglię w roku 1816 i przeniósł się do Genewy. Również tam nie stronił od romansów. Poznał Claire Clairmont, z którą również miał dziecko. Kobieta była siostrą autorki „Frankensteina”. Byron przyjaźnił się z jej rodziną, dlatego też szwagier Claire zmusił go (poniekąd) do uznania dziecka i pomocy w jego utrzymaniu. Także i tu ekscentryczny pisarz nie zabawił zbyt długo. Już w roku 1818 wyruszył w kolejną podróż i dotarł do Włoch. Tam także oddawał się hulaszczemu trybowi życia. Związał się, między innymi, z hrabiną Guiccioli. Romans ten był dla poety wielce niewygodny, a wręcz nużący i irytujący. Przyśpieszyło to jego decyzję o opuszczeniu Italii.

W roku 1923 Byron przypłynął na Wyspy Jońskie, gdzie toczyły się walki o niepodległość Grecji, w które – o dziwo – poeta bardzo się zaangażował (również finansowo). Miał objąć dowództwo nad jednym z walczących oddziałów. Nie zdążył jednak zmierzyć się z wrogiem na polu walki, gdyż podupadł na zdrowiu. Fakt ten datuje się na 15 lutego 1824 roku. Na skutek nieodpowiedniego leczenia (upuszczanie krwi, które jeszcze bardziej osłabiało organizm) w dwa miesiące później zmarł. Byron odszedł 19 kwietnia 1824 roku.

Grecy przetransportowali ciało poety do Anglii. Ze względu na niemoralne i skandalizującej życie, które autor poematu pt.: „Don Juana” wiódł, pochowano go w Hucknall, w przeciwieństwie do innych możnych lordów, których składano do grobu w Westminster Abbey. Jak już wspomniano wcześniej, obok niego spoczywa córka – Ada Lovelace.

Poeta i dramatopisarz, jeden z najwybitniejszych twórców XIX-wiecznej Europy pozostawił po sobie wspaniałą spuściznę literacką. Wspomnieć należy przede wszystkim o „Giaurze” czy „Więźniach Chillonu”. Stał się on inspiracją dla kolejnych pokoleń pisarzy, poetów i dramaturgów na całym świcie.