Wisława Szymborska „Ludzie na moście” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz „Ludzie na moście” ukazał się w tomie poetyckim o tym samym tytule, który wydany został w 1985 roku. Wisława Szymborska porusza w nim kwestię upływu czasu i odbioru sztuki. Właśnie sztuka jest sposobem na zatrzymywanie czy też utrwalanie czasu. Poetkę zdumiewa, a jednocześnie fascynuje, ten sposób rejestrowania rzeczywistości za pomocą środków artystycznych – obrazów, wierszy, a nawet – tańców czy budowli artystycznych. Szymborska uznaje to za zdolność właściwą wyłącznie ludziom: „Ulegają czasowi, ale nie chcą go uznać./ Mają sposoby, żeby swój sprzeciw wyrazić./ Robią obrazki jak na przykład ten”.

To naturalne, że ludzie znajdują się nieustannie pod wpływem upływu czasu – starzejąc się i odchodząc. A jednocześnie tworzą sztukę, która pomaga przeciwstawić się nieubłaganie mijającym dniom, miesiącom, latom. Poetka opisuje obraz ludzi na moście, rzekę, płynącą łódkę – ludzie bardzo się spieszą, bo zaczyna zacinać deszcz: „Cała rzecz w tym, że nic nie dzieje się dalej./ Chmura nie zmienia barwy ani kształtu./ Deszcz ani się nie wzmaga, ani nie ustaje./ Czółno płynie bez ruchu”.

Rzeczywistość uwieczniona na obrazku jest bardzo dynamiczna,...