Próba Abrahama - opis przeżyć Izaaka

Kiedy Izaak był jeszcze małym chłopcem, pewnego dnia jego ojciec Abraham wziął go ze sobą na daleką wyprawę. Izaak nie rozumiał dlaczego ojciec każe mu iść razem z sobą, był jednak posłuszny Abrahamowi, bo wiedział, że spełnia on rozkaz Boga. Przez całą drogę zadawał sobie pytanie, po co i dokąd wędrują, był zmęczony i czuł niepewność.

Gdy uszli już kawałek drogi, Abraham kazał swoim sługom zostać, a Izaakowi powiedział, żeby poszedł razem z nim oddać pokłon Bogu. Wziął ogień i nóż, a drewno na ofiarę dał Izaakowi i poszli dalej sami. Izaak był zdziwiony, że jego ojciec nie wziął ze sobą żadnej ofiary, żeby ją złożyć w darze Bogu. Gdy go o to zapytał, Abraham odpowiedział, że Bóg sam znajdzie dla siebie ofiarę. Gdy dotarli na miejsce Abraham zbudował ołtarz, kazał Izaakowi się na nim położyć i związał go. Izaak zrozumiał, że to on będzie ofiarą dla Boga. Czuł ogromny lęk, drżał cały ze strachu, wiedział, że nie ma możliwości ucieczki i ogarnęła go rozpacz. Ale przede wszystkim czuł ogromny żal do ojca. Zwątpił też w jego miłość, bo przecież jak ktoś, kto kocha swoje dziecko może chcieć je zabić? Patrzył na niego z wielkim niezrozumieniem i zupełnie nie mógł pojąć, jak Abraham może mu to zrobić. Dostrzegł też w twarzy ojca ogromny smutek i ból i wtedy odczuł jeszcze większy niepokój i niezrozumienie jego postępowania.

A gdy zobaczył, że Abraham unosi już rękę, żeby wbić nóż w jego pierś, zamknął oczy z wielkiej trwogi, wstrzymał oddech i poczuł, jak robi mu się gorąco i zalewa się potem. Serce waliło mu jak młotem. W strasznym lęku, cały zdrętwiały czekał na cios.

Ale przez chwilę nic się nie działo i Izaak zaczął się zastanawiać dlaczego. Odważył się  otworzyć oczy, gdy poczuł, że jego ojciec rozwiązuje sznur i uwalnia go. Izaak odczuł wtedy wielką ulgę, ale był wciąż tak przestraszony, że nogi się pod nim uginały. Abraham znalazł w zaroślach barana i to jego złożył w ofierze Bogu.

Gdy już było po wszystkim, Izaak westchnął głęboko i zebrał się na odwagę, by zapytać ojca o całe to zajście. Abraham wytłumaczył mu, że Bóg żądał od niego ofiary z syna, by wypróbować jego wiarę. Nie chciał jednak zrobić chłopcu krzywdy, a posłuszeństwo Abrahama nagrodził obietnicą licznego potomstwa.