Julian Tuwim „Wiosna-Dytyramb” interpretacja i analiza wiersza
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
„Wiosna - Dytyramb” to utwór pochodzący z wczesnego okresu twórczości Juliana Tuwima. Tytuł jest nawiązaniem do tradycyjnych świąt ku czci Dionizosa, greckiego boga wina, którym towarzyszyły uczty i orgie. Poeta opisuje orgię, w jaką przerodziło się święto mieszkańców nieokreślonego miasta gdzieś w Polsce. Wylegają oni wiosną na ulicę, by nie tyle się bawić, ile zaspokoić swoje seksualne żądze i pić na umór. Opis tłumu jest odstręczający i ohydny, podobny do gromady jakiejś szarańczy a nie ludzi.
„Gromadę dziś się pochwali,
Pochwali się zbiegowisko
I miasto.
Na rynkach się stosy zapali
I buchnie wielkie ognisko,
I tłum na ulice wylegnie,
Z kątów wypełznie, z nor wybiegnie”.
Próżno szukać w tym wierszu radosnej atmosfery cieszenia się życiem, podmiot liryczny wyraża raczej przerażenie witalnością i siłą tłumu, jednocześnie nie szczędzi mu obelg i epitetów.
„A!! będą później ze wstydu się wiły
Dziewki fabryczne, brzuchate kobyły,
Krzywych pędraków sromotne nosicielki!
Gwałćcie! Poleci każda na kolację!
Na kolorowe wasze kamizelki,
Na papierowe wasze kołnierzyki!
Tłumie, bądź dziki!
Tłumie! Ty masz RACJĘ!!!”.
Spłodzone w orgii dzieci autor nazywa bękartami i nawołuje, by jej jak najszybciej pozbawić życia, by płodzić następne. Uczucia wobec ogarniętego żądzami tłumu nie są jednoznaczne – we wspomnianym wyżej fragmencie mówi się, że tłum ma rację, gdzie indziej podmiot liryczny nazywa go „gnojem”. Wszystko wskazuje na to, że Tuwim zmieniał punkt widzenia wobec masy ludzkiej, dlatego mogły powstać takie wiersze jak właśnie „Wiosna -Dytyramb”, ale również utwory jak „Do krytyków” czy „Ranyjulek”.
Podmiot liryczny utworu jest typu pośredniego, wszechwiedzącego. Rymy nieregularne, wiersz składa się z kilkunastu różnej długości zwrotek. Pełno w nim wyrażeń potocznych, zaczerpniętych z języka ulicy „bękarty”, „dziewki fabryczne”, „brzuchate kobyły” - to akurat o kobietach w ciąży. „Dytyramb” Tuwima nawiązuje do turpistycznego stylu francuskich symbolistów. Można w nim odnaleźc echa wiersza „Paryż się budzi” Arthura Rimbauda, który Tuwim przełożył na język polski.
Podobne wypracowania do Julian Tuwim „Wiosna-Dytyramb” interpretacja i analiza wiersza
- Rzeczywistość PRL - obraz świata w „Małej apokalipsie” Tadeusza Konwickiego
- Stanisław Barańczak - biografia, życiorys
- Opowiadanie z dialogiem
- Herbert James Draper „Odyseusz i syreny” - opis obrazu, interpretacja
- Tragizm Pokolenia Kolumbów - rozwiń temat
- Opis fantastycznej krainy
- Umberto Eco „Imię róży” - charakterystyka Adso z Melku
- Opis motyla - opis Pazia Królowej
- Lew Tołstoj „Anna Karenina” - charakterystyka Konstantego Lewina
- Flaubert „Pani Bovary” - recenzja powieści
- Najpiękniejsza rzecz na świecie - opis
- Tadeusz Makowski „Promień słońca” - interpretacja, opis obrazu
- Krzysztof Kamil Baczyński „Kołysanka” - interpretacja i analiza wiersza
- Jan Lechoń - biografia, życiorys
- Antoine de Saint-Exupéry „Mały Książę” - artykuł o przyjaźni na podstawie lektury
- Moja wizja stworzenia świata - opis stworzenia świata
- Tadeusz Konwicki „Mała apokalipsa” jako powieść polityczna
- Alina i Czesław Centkiewiczowie „Zaczarowana zagroda”- streszczenie skrótowe
- Czesław Miłosz „Do Laury” - interpretacja, opracowanie wiersza
- Maria Pawlikowska-Jasnorzewska „Narcyz”, „Metamorfozy” Owidiusza - interpretacja i analiza porównawcza